________________
દીક્ષાની સુંદરતા અને મહત્તા
દીક્ષાની સુંદરતા અને મહત્તા
* દરેક સુજ્ઞ ભવ્ય આ ચતુગંતિક સંસારને અરય જે, દાવાનળ જે, દરિયા જે અને બંદીખાના જે ગણે છે અને જ્યાં સુધી આ ચતુંગતિક સંસારને દાવાનળ આદિ જે આ જીવ ગણે નહિ ત્યાં સુધી તેને સુજ્ઞભવ્ય કે આસનભવ્ય કહી શકાય જ નહિ, જે કે ભવનિર્વેદ એ સમ્યફવનું ચિહ્ન છે પણ સમસ્ત જીવાદિક પદાર્થોની પ્રતીતિ પૂર્વક આસ્તિકળ્યાદિક પ્રગટ થવા દ્વારા થતો ભવનિર્વેદ તે સભ્યત્વનું ચિહ્ન છે, પણ તેટલા માત્રથી સમ્યક્ત્વ સિવાય ભવનિવેદ ન જ હોય કે આસ્તિક્યાદિકની પરંપરા સિવાય ભવનિર્વેદ નજ હોય એમ તાત્પર્યથી જેનશાસ્ત્રને માનનારો કેઈપણ મનુષ્ય કહી શકે જ નહિ, એટલે શુદ્ધ રીતિએ સભ્યત્વ પામેલા કે વ્યવહારથી સમ્યકત્વ પામેલા અથવા માર્ગનુસારપણામાં રહેલા પણ ભળ્યો આ ચતુર્ગતિક સંસારને દાવાનળ આદિ સમાન માને એ સ્વાભાવિક જ છે. આમ છતાં જેઓ હિંસા, જૂઠ, ચેરી, સીગમન અને પરિ પ્રહના ત્યાગરૂપ અને સંસારસમુદ્રથી તારનારી એવી દીક્ષાને અગ્નિકુંડ કે જાળ તરીકે ઓળખાવે કે જાહેર કરે છે તેઓ અભવ્ય, દુર્ભાગ્ય કે બીજી કઈકેટિના મિયાદષ્ટિ હશે તેને નિર્ણય તે સર્વજ્ઞ પરમાત્મા જ કરી શકે, કેમકે શાસ્ત્રકારોએ તે પૂજા, સત્કાર, દેવતાઈ ઋદ્ધિ કે રાજ્યાદિકની પ્રાપ્તિ જેવા પદુગલિક લાભને માટે પણ લેવાતી દીક્ષાને ઉંચા વૈમાનિક દેવપણાને મેળવી આપનાર જણાવી છે, અને તેવી દ્રવ્ય દીક્ષાઓ અનંતી વખત આવે ત્યારે જ ભાવદીક્ષાની પ્રાપ્તિ
