________________
મહાસતી મયણાસુંદરીની મનનીય મનોદશા નહિ તેમ તે પુદ્ગલપરાયણતામાં પિઢેલા તે અવિવેકી લોકોએ રાજાની કૃતિને પસંદ કરવાને અંગે કહે કે પોતાની પૌગલિક ભાવનાને પ્રભાવને અંગે કહે, ગમે તે કારણથી હો, પણ તે મયણાસુંદરીને તેમની દૃષ્ટિ પ્રમાણે થએલા હિતના નુકશાનને જાણ્યા છતાં પણ તે કુંવરી તરફ દયાની નજર કરી શકયાજ નહિ એટલું જ નહિ પણ તેઓની દષ્ટિ પ્રમાણે પણ દયાને પાત્ર બનેલી મયણાસુંદરી ઉપર પણ આખી રાજસભાએ આખા કુટુંબે, અને શહેરને સમગ્રલોકેએ તિરસ્કાર વર્તાવવામાં કમીના રાખી નહિ એટલું જ નહિ, પણ સુકાંની સાથે લીલું પણ બાળવામાં આવે તેવી રીતે તેમની દષ્ટિએ દયાને પાત્ર બનેલી કુંવરી ઉપર તિરસ્કાર વરસાવતાં વિમળ વિવેકના વહેળાને વહેવડાવનાર, સત્ય તત્વના સૂર્યને ઉદય કરનાર, જડચેતનને વિભાગ સમજાવી વાસ્તવિક વસ્તુતત્વને ઓળખાવનાર એવા શ્રી મયણાસુંદરીના ઉપાધ્યાય ઉપર પણ તિરસ્કાર વરસાવવામાં કમીના ન રાખવા સાથે ભવાંતરનું ભાથું, શિવની નિસરણી, ભદધિનું પ્રવહણ અને આત્માની અવ્યાબાધ જ્યોતિને ઝળકાવનાર જૈન ધર્મની નિંદા કરવામાં પણ તે અવિવેકી લેકેએ એક સજજનતાની ખાતર પણ વિવેકનો છાંટો દેખાડ્યો નહિ.
આવી વખતે પણ ધર્મના સત્યતત્વને પ્રગટ કરવાની વખતે શાસ્ત્રકારોએ ઉન્માગે રહેલો જીવ રોપાયમાન થાય કે ઝેર ખાય તે પણ યથાસ્થિત વસ્તુની નિરૂપણ કરનારે તેની દરકાર નહિ કરતાં વસ્તુના સત્યતત્વની જ દરકાર કરવી એવા શાસ્ત્રીય તત્વને આગળ કરીને કેટલાક અવિવેકીઓ તરફથી કોઈપણ વ્યક્તિના તિરસ્કારને માટે કહેવાતું વચન એ સત્ય હોય તો પણ મૃષાવાદ છે એવી શાસ્ત્રકારોની આજ્ઞાને
