________________
૭૨
આગામે દ્વારક-લેખસંગ્રહ અવળે અર્થ કરી જૂઠાને મીઠું બનાવનારા હજારો લોકોની રાજદરબારી પુરૂષની કે ખુદ પિતાનાજ જનેતા અને પાલનહાર પિતા આદિ કુટુંબની વિરૂદ્ધતાની એક અંશે પણ, દરકાર તે મયણાસુંદરીએ કરી નહિ. એવી ધમથી રંગાએલી અને ઈતર કારણોને કારણ તરીકે માનતા છતાં પણ તે કારણોની કર્મના ફળને આધીન સ્થિતિ હોવાથી ગૌણતા ગણીને મુખ્ય ફળ દેનાર એવું જે કર્મ તેમજ ચૌદ રાજલેકના જીવો ઉપર જેનો પ્રભાવ પડી રહ્યો છે તેવા તે કર્મને પ્રબળ કારણ તરીકે ગણતી તે મયણાસુંદરી પોતાના પિતાએ ક્રોધથી પણ વાવેલા વરને કબુલ કર્યો અને તે કોઢીઆ અને કેઢીઆનાજ પરિવારથી વિંટાએલા તેવા શ્રી શ્રી પાલની સખત મનાઈ છતાં પણ કેવળ કર્મવાદની પ્રધાનતાને અવલંબેલી તે રાજપુત્રીએ તેજ વરને જિંદગીને માટે કબુલ કર્યો અને તે જ વરને સાથે લઈને પિતાના પવિત્ર વાદ અને વ્રતને ઝળકાવવા તે રાજકુંવરી કટિબદ્ધ થઈ. જગતમાં જે જીવો કર્મવાદની યથાર્થ પ્રધાનતાને સમજતા નથી તે જીવોને બનવું જોઈએ અને બને છે તેમ ન હઠાવી શકાય તેવી આપત્તિને પ્રસંગે બારે માસ અને ત્રીસ દિવસ કરાતી પણ ધર્મક્રિયા ભૂલી જવાય છે અને તે ધર્મક્રિયાનું ભૂલાવું તેજ સ્પષ્ટ કરી આપે છે કે બારે માસ અને ત્રીસ દિવસ કરાતી ધર્મક્રિયા કર્મવાદની પ્રધાનતાને અંગે નહિ પણ ગતાનગતિકપણે, કુલાચારપણે, લાજ શરમથી કે પદ્ગલિક કેઈપણ પદાર્થના લાભની દષ્ટિએ માત્ર તે કરાતી હતી, પણ તે કરવામાં શુભ કર્મની કે કર્મના ક્ષપશમ આદિની પ્રધાનતા હતી જ નહિ અને કદાચ પરમ શુશ્રષાના પ્રભાવે સાંભળેલા તત્ત્વમય શાસ્ત્રોથી કઈક વખત તેવી પ્રધાનતા આવી હોય તો તે પણ આવી આપત્તિને વખતે તો વિખરાઈ
