________________
૫૦
આગમ દ્વારક-લેખસંગ્રહ
ધન કે મનથી જે જે કાર્ય કરી શકતા હોય, તે તે મનુષ્યોએ તે તે કાર્યો યાત્રિાણાના વખતમાં તો જરૂર બજાવવાં જ જોઈએ. સંઘપતિયાત્રિક કે સામાન્ય યાત્રિકે કદાચિત્ થડે માર્ગ લાંબે થાય તોપણ તીર્થના માર્ગમાં આવતા કે નજીકમાં રહેલા ભવ્યતીર્થ અને ચૈત્યેની યાત્રાદિકનો લાભ મેળવવા કેઈ દિવસ પણ ભાગ્યશાળી થયા સિવાય રહેવા જોઈએ નહિ. યાત્રિકે એ યાત્રાના પ્રસંગમાં તન, મન, ધનની સફળતાને પ્રતિક્ષણ અનુમોદવી જોઈએ, યાદ રાખવાની જરૂર છે કે-શાસ્ત્રીય વિધિ પ્રમાણે ધર્માનુષ્ઠાનનું કરવું તે એક બીજ વાવવા જેવું છે, પણ તે અનુષ્ઠાનની અનમેદના કરવી તેજ જલસિંચન જેવી હોવાથી અનુષ્ઠાનને ખરેખર ફળ સુધી પહોંચાડે છે. સિંચન વગરનું વાવેલું બીજ જેમ નિષ્ફળ થાય છે કે અપફળ જ આપે છે. તેવી રીતે ધર્માનુષ્ઠાન કરવારૂપ બીજ પણ અનુમોદના વગર તેવી દશાને પામે છે, માટે યાત્રિકેએ સુપાત્રદાન, સાધર્મિક ભક્તિ, તીર્થસેવા વિગેરે કરાતા અપૂર્વ કાર્યોની અનુમોદના અહર્નિશ કરવી જોઈએ. બીજાએ કરેલા પણ સુપાત્રદાનાદિક ધર્માનુષ્ઠાનની અનુમોદના પિતે કરેલા કાર્યોની અનમેદનાની માફક જ ફળ દેવાવાળી છે, માટે યાત્રિકોએ યાત્રાના પ્રસંગમાં સર્વ જગાએ સર્વ પ્રકારે થતાં ધાર્મિક કાર્યોના અનુમોદનમાં લીન રહેવું જોઈએ, અને જે આવી રીતે સત્કાર્ય કરવામાં અને તેના અનુમોદનમાં યાત્રિકજન લીન રહે તે સંઘયાત્રાને સમગ્ર વખત તે યાત્રિકને જન્મ સફળ કરવામાં મોટો ભાગ ભજવે. છએ રીતે પાળનારા યાત્રિકે એ ધ્યાનમાં રાખવાનું છે, કે કે આ છએ રીનું પાલન વિષયકષાયની નિવૃત્તિ કરવા સાથે આરંભાદિકની નિવૃત્તિ માટે છે તે પછી પગે ચાલવાથી
