________________
પપ
શ્રીસિદ્ધક્ષેત્ર અને સાધુસાધ્વી દેરાય છે. પર્યુષણની કંકોતરીઓને કે પર્યુષણના તપસ્યાના સમાચારોને વાંચનાર કે જાણનાર હરકેઈમનુષ્ય એ વાતને સારી રીતે સમજે છે કે વીસ વીસ હજાર શ્રાવકની વસતિ– વાળા શહેરો અને બીજા પણ શહેરો કરતાં શ્રી સિદ્ધાચળજીમાં માત્ર સેંકડોની સંખ્યામાં રહેલા ભાવિકમાં પણ માસ ખમણ જેવી તપસ્યાને આંકડે જબરદસ્ત આવે છે, અને શ્રીસિદ્ધાચલજીમાં જઈને જેનારો જનસમુદાય સ્પષ્ટ રીતે જોઈ શકે છે કે શ્રીસિદ્ધાચળજીમાં રહેનારો વર્ગ ચારે માસ કેવી કેવી સિદ્ધિતપ ચત્તારિ–અઠ્ઠ-દસ-દોય, સમવસરણ. છઠ્ઠ, અઠ્ઠમ વિગેરે તપસ્યાઓ હરહંમેશ ચાલતી જ દેખાય છે. જેઓને આવી રીતે થતી તપસ્યાઓ દેખવી નથી, જેઓને તીર્થ મહિમા ખમાતું નથી, જેઓને બીજાએ પણ તીર્થ સેવા કરે તે રૂચતી નથી, તેઓને તીર્થ સ્થાનમાં સાધુ સાધ્વીઓનું આગમન કે રહેવું અત્રે થાય તે આકરું લાગે છે, પણ તેઓએ ખરી રીતે વિચારવું જોઈએ. કે સાધુ, સાધ્વીના પ્રમાણમાં યાત્રિકવર્ગ ન હોય, તે સાધુ, સાધ્વીએને આહારપાણી, વસ્ત્રાપાત્ર, કંબલ, રજોહરણ વિગેરેની અડચણ પડે એ જાણીતી વાત છે અને સ્વાભાવિક છે, છતાં તેવી અડચણને ન ગણતાં અને બીજા ક્ષેત્રોમાં કઈ પણ જાતની અડચણ નહિ પણ અધિક સગવડ હેવા છતાં તે સગવડને છેડીને આ અગવડવાળા ક્ષેત્રમાં સાધુ, સાધ્વીઓની સંખ્યાં રહે તે તેમની તીર્થસેવાને જ આભારી છે. જેઓને શ્રીસિદ્ધાચલજીમાં સાધુ, સાધ્વીઓની તપસ્યા થાય છે તે જેવી નથી, સગવડના ભેગે અને અગવડ વહોરીને પણ તીર્થની આરાધના કરવા તત્પર થયા છે એ ભક્તિને અંશ પણ જેને જેવો નથી, પણ માત્ર જેને સંખ્યા જ જેવી છે, તેઓએ નીચેનો હિસાબ ધ્યાનમાં રાખવે :
