________________
આગમ દ્વારક-લેખસંગ્રહ - સાધુ અને સાળીની કુલ સંખ્યા ત્રણ હજાર ગણીએ અને સરેરાશ દરેકને ત્રીસ વર્ષને દીક્ષા પર્યાય ગણીએ તે ત્રીસ વર્ષ માં નેવું હજાર ચોમાસાં થાય, અને તેમાં દશ દશ ચોમાસાએ એક એક ચોમાસું અહીં આવે તે દરેક વર્ષે ત્રણસે સાધુ, સાધ્વી તે દશ વર્ષે જ આવેલાના હિસાબે હોય, અને તેમાં ગુરુજી ન આવેલાં હોય અને તે આવે ત્યારે ચિલીઓને આવવું પડે, અને ચેલીએ નહિ આવી હોય તેથી એલીજી આવે ત્યારે ગુરુણીજીને આવવું પડે, તેવી રીતે ગુરુજી ન આવ્યા હોય તો ચેલાઓને તેમની સાથે આવવું પડે અને ચેલાઓ ન આવ્યા હોય તે ગુરુજીને તેમની સાથે આવવું પડે એ સિવાય જે ધ્યાનમાં લઈએ તો આ ગિરિરાજમાં ઓછામાં ઓછી દરેક વર્ષે પાંચસોની સંખ્યા રહે તે સ્વાભાવિક છે. આ ઉપરની સંખ્યાનું પ્રમાણ માત્ર જેઓ ગિરિરાજના મહિમાને નથી સમજતા અને શ્રાવકોની સંખ્યાના પ્રમાણમાં શ્રાવકે તીર્થ સેવામાં જોડાયા નથી. એ બાબતને વિચાર કરતા નથી, પણ કેવળ સાધુ સાધ્વીની સંખ્યાને જ આગળ કરે છે તેવાઓને જ વસ્તુસ્થિતિ સમજાવવા માટે જણાવી છે. . .
આવી રીતે ચોમાસાવાળાઓની જણાવેલી સંખ્યા માત્ર તીર્થસેવાના રસિયાઓને અંગે છે, બાકી જેઓ ધર્મશાળાના ઓરડાઓ બથાવીને પડયા છે, વર્ષો થયાં પાલીતાણાની ભાગોળ પણ ઓળંગી નથી, આવતા ભાવિક જાત્રાળુઓને લૂંટવાનો જ ધંધો ચલાવી રહ્યા છે, અને માતા સાંઢની પેઠે આનંદજી કલ્યાણજીના મનુષ્ય કે ગામના ભાવિક શ્રાવકો કે ભાવિક યાત્રિકના વચનને ગણકારતા જ નથી તેવા તે ખરેખર આ તીર્થસેવાને સડાવનાર જ છે, અને તેવાઓની
