Agam 42 Mool 03 Dashvaikalik Sutra

Author(s): Darbarilal Nyayatirth
Publisher: Manikchand Digambar Jain Granthamala Samiti

Page 640

६३४ राय धनपतसिंघ बहादुरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस-(४३)-मा. प्रत्ये ( चए के० ) त्यजति एटले त्याग करे, अर्थात् एनी अपेदा न राखे, (स के०) सः एटले ते ( निस्कू के० ) निकुः एटले साधु कहेवाय . ॥ १७॥ __(दीपिका.) पुनः किंच। यो निकुरुवं चरति नावोञ्चं सेवत इति पूर्ववत्। नवरम् । तत्रोपधिमाश्रित्योक्तम् । इह त्वाहारमाश्रित्येति न पुनरुक्तिदोषः । तथा यो जीवितमसंयमजीवितं न अनिकाङ्क्षते न वाञ्चति । य शर्मि चामर्षोषध्यादिरूपां तथा सकारं वस्त्रादिनिः। तथा पूजनं च स्तवादिना त्यजति । न एतदर्थमेव यतते । स्थितात्मा ज्ञानादिषु।पुनः किंनूतो निकुः।अनिनो मायारहितः। पुनः किंग निदुः। अलोलो. ऽप्राप्तप्रार्थनातत्परो न । पुनर्यो रसेषु न गृको न प्रतिबकः । स निकुर्नवति ॥ १७ ॥
(टीका.) किंच।अलोल त्ति सूत्रम्।अस्य व्याख्या। अलोलो नाम नाप्राप्तप्रार्थनपरो निकुः साधुन रसेषु गृधः।प्राप्तेष्वप्यप्रतिबद्ध इति नावः। उञ्चं चरति । नावोजमेवेति पूर्ववत् ।नवरम्। तत्रोपधिमाश्रित्योक्तमिह त्वाहारमित्यपौनरुत्यम् । तथा जीवितं नानिकाङ्क्षतेऽसंयमजीवितम् । तथा शर्मि चामर्षोषध्यादिरूपां सत्कारं वस्त्रादिनिः पूजनं च स्तवादिना त्यजति । नैतदर्थमेव यतते । स्थितात्मा झानादिषु । अनिन श्त्यमायो यः स निकुरिति सूत्रार्थः ॥ १७ ॥
न परं वश्कासि अयं कुसीले, जेणं च कुप्पिऊ न तं वश्ता॥
जाणिअ पत्तेअं पुन्नपावं, अत्ताणं न समुक्कसे जे स निस्कू ॥१७॥ (श्रवचूरिः) न परं खव्यतिरिक्तं वदत्ययं कुशीलस्तदप्रीत्यादिदोषप्रसङ्गात् । खविनेयं तु शिक्षाग्रहणबुड्या वदत्यपि । येनान्यः कुप्यति न तहदेदोषसनावेऽपि । कथम् । ज्ञात्वा प्रत्येकं पुण्यपापं नान्यसम्बन्ध्यन्यस्य नवति अग्निदाहवेदनावत् । एवं सत्वपि गुणेषु नात्मानं समुत्कर्षति। न स्वगुणैर्गर्वमायाति यः। स निकुः॥१७॥
(अर्थ.) वली न परं इत्यादि सूत्र. (जे के०) यः एटले जे ( परं के०) परं एटले श्रापणा शिष्यवर्गथी अथवा आपणा संघाडाथी जिन्न एवा को साधु प्रमुखने ( अयं के०) श्रयं एटले ा ( कुसीले के० ) कुशीलः एटले कुशीलियो जे एम (न वजा के०) न वदति एटले कहे नहि. तथा (अन्न के०) अन्यः एटले थापणा शिष्यसमुदायथी अथवा आपणा संघाडाथी जूदा एवा को साधु प्रमुख जे ते (जेण के०) येन एटले जेवडे (कुपिज के०) कुप्यति एटले कोप करे, (तं के०) तत् एटले ते वचन प्रत्ये (न वजा के०) न वदति एटले कहे नहि. बता पारका दोष केम न बोलवा ए शंका दूर करे .( पुनपावं के० ) पुण्यपापं