________________
छ मासनी अंदर एक गणथी बीजा. गणमां जतो साधु शबल थाय छे ८, एक मासमां त्रण उदकलेप करनार एटले नाभि प्रमाण जळमां अवगाह करनार शबल थाय छे ९, एक मासमांत्रण मायाना स्थान-भेद करनार शबल थाय छ १०, राजपिंड खानार शवल थाय छ ११, आकुट्टिवडे प्राणातिपातने करतो एटले उपेत्य (पासे जइने, इरादापूर्वक, जाणी जोइने) पृथ्व्यादिकनी हिंसा करतो शवल थाय छे १२, आकुट्टिवडे मृषावादने बोलतो १३, अदत्तादानने ग्रहण करतो १४, आकुट्टिवडे ज आंतरा विना एटले आसन पाथर्या विना स्थान के नषेधिकने करतो एटले कायोत्सर्ग के स्वाध्यायमिने करतो १५, ए ज प्रमाणे आकुट्टिवडे स्निग्ध अने सचित्त रजवाळी पृथ्वी उपर, शिला उपर एटले ढेफा उपर अथवा घुणना आवासवाळा काष्ठ उपर १६, तथा तेवा प्रकारना बीजा प्राण सहित, बीज सहित विगेरे ठेकाणे स्थानादिकने करतो शवळ थाय छ १७, तथा आकुट्टिवडे मूळ, कंद विगेरेने खातो १८, एक वर्षमा दश वार उदकलेपने करतो १९, तथा एक वर्षमा दश वार मायास्थानने करतो २०,) तथा वारंवार शीतोदक लक्षणवालं जे विकट एटले जळ तेवडे वापरेला एटले। व्याप्त थयेला हाथवडे अशनने ग्रहण करी खातो साधु शबल थाय छे २१ ए एकवीशम (१)। . तथा निवृत्तिबादर एटले अपूर्वकरण नामना आठमा गुणस्थानकमां वर्तनार, ‘णं' शब्द वाक्यना अलंकार माटे छे, तथा क्षीणसप्तक एटले अनंतानुबंधीनी चोकडी अनेत्रण दर्शन (मोहनीय)ए सात प्रकृति जेनी क्षीण थइ होय तेने मोहनीय कर्मनी एकवीश प्रकृतिओ एटले अप्रत्याख्यानादिक बार कपाय अने नव नोकषायरूप उत्तरप्रकृतिओ सत्कर्म एटले सत्तावस्थावालं कर्म कहेलुं छे अर्थात् सत्तामा रहेली प्रकृतिओ कहेली छे (२)॥
