________________
पाल जंबू आसत्खलु तहेव दहिवपणे । णंदीरुक्खे तिलए अंबयरुक्खे असोगे य ॥ ३४ ॥ चंपय उले यता वेडसरुक्खे य धायईरुक्स्खे । साले य वडमाणस्स चेइयरुक्खा जिणवराणं ॥ ३५ ॥ बत्तीसं धणुयाइं चेइयरुक्खो य वद्धमाणस्स । णिच्चोउगो असोगो ओच्छण्णो सालरुक्खेणं ॥ ३६॥ तिणे व गाउआई चेइयरुक्खो जिणस्स उसभस्स । सेसाणं पुण रुक्खा सरीरओ बारसगुणा उ ॥ ३७ ॥ सच्छत्ता सपडागा सवेइया तोरणेहिं उववेया । सुरअसुरगरुलमहिया चेइयरुक्खा जिणवराणं ॥ ३८ ॥
आ चोवीश तीर्थकरोने चोवीश चैत्यवृक्षो हता, ते आ प्रमाणे – न्यग्रोध १, सप्तपर्ण २, शाल ३, प्रियालु ४, प्रियंगु ५, छत्रवृक्ष ६, सरस ७, नागवृक्ष ८, माली ९, पिलंखुवृक्ष १० (३३), तिंदुक ११, पाटल १२, जंबू १३, अश्वत्थ १४, दधिपूर्ण १५, नंदीवृक्ष १६, तिलक १७, आम्रवृक्ष १८, अशोक १९ (३४), चंपक २०, कुल २१, वेतसवृक्ष २२, धातकीवृक्ष २३ अने छेल्ला वर्धमानस्वामीने शालवृक्ष २४ हतुं. आ प्रमाणे चोवीशे तीर्थकरोना चैत्यवृक्षो हता.
( टीकार्थ - ' चेइयरुक्खे त्ति ' - पीठबंध वृक्षो एटले जेनी नीचे केवळज्ञान उत्पन्न थयुं होय ते. ( ३५ ) ॥ श्री वर्धमानस्वामीनो अशोक चैत्यवृक्ष वत्रीश धनुष ऊंचो, नित्य ऋतुवाको अने शालवृक्षवडे अवच्छन्न ढंकायेलो हतो
५०
