________________
(३१)
लाग्यो जाम, प्रगट्युं. जिन्नमाल तव नाम; कलयुग नाम कहेवाये सोय, ज्यां गुण कीधे अवगुण होय ॥२॥ ते कलयुग दोहिलो जगदीस, चार लाख ने सहस बत्रीस; वरस एटलां वडुं प्रमाण, सहेजे लहियें सेवा दान॥३॥ नित्य धर्म ते पर्वे गयो, तप करवो ते कपटे थयो; राजा मन वंकडा अपार, ब्राह्मण हा ले दथीयार ॥४॥ साच शोच नही सुहणा माह्य, पृथ्वी सदा सफल नही माय; लोक घणा ते लंपट थया, घर आचार हता ते गया ॥५॥ संत सीताये सविढं परे, खाजे पीजे उर्जन घरे; करे कर्म केटलां कठोर, लूसे पृथ्वी पेसे चोर ॥ ६ ॥ पुत्र पिता न करे विलास, धणि थई बेले घरदास; वहूअर सवि वीटावीवाय, नवि लागे सासूने पाय ॥७॥ घर कई घर कश्मांडे वेढ, मोटा घरनी
आणि ढेढ; कजअ न करे घर, काज, सासु तणी नवि आणे लाज ॥ ॥ सरंगट खोले फरंगट दीये, सासु ससराथी नवि बीहे; खिण
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
