________________
go
शीलोपदेशमाला. चार दिवस करीने हाथीने विश्वास उपजाव्यो; कारण के स्त्रीयोए कोने कोने नथी नेतस्या. एक दिवसे हाथीबीजी हाथणीउनीसाथे घणे दूर कीमा करतो हतो अने श्रा हाथणीने प्रसवनो अवसर होवाथी ते पोताने माथे एक घासनो पूलो मूकी त्यांथी केटलेक दूर तापसोनो आश्रम हतो त्यां श्रावीने तेणे तापसोने पगे लागी पोतानो नाव जणाव्यो. तापसोए जाण्यु के, “ ए श्रापणे शरणे श्रावी .” पड़ी तापसोए आश्वासन करीने कडं के, “श्रा अमारा स्थानमां तुं निर्जयथी रहे.” पड़ी ते हाथणी पु. त्रने जन्म श्रापी पाबी यूथमां गश् अने एक एक दिवसने आंतरे श्रावी पुत्रने सुध पान करावी जाय. तापसोए हाथीना बच्चाने पाल्युं अने ज्यारे तापसो आश्रमना वृक्षने पाणी सींचे त्यारे ते बाल हाथी पण सींचवा लागे. ए परथी तापसोए तेनुं नाम सेचनक पाड्यु. पनी श्रनुक्रमे ते बाल हाथी यौवन श्रवस्थाने पामी सात हाथ उंचो, नव हाथ लांबो, त्रण हाथ जाडो, न्हानी डोकवालो, पीला नेत्रवालो, सांतेअंगथी सुंदर श्रने चारसोने चालीश लक्षण युक्त मदोन्मत्त जन जातिना गजेंउनी पदवीमां प्राप्त थयो. एवा समयमां हाथणीना परिवारसहित पासेनी नदीमां पाणी पीवा श्रावेला पोताना पिताने मारीने ते पोते यथपति थयो. पठी ते यूथपति मनमां विचार करवा लाग्यो के, “जेम म्हारी माताये कपट करीने म्हारा पिताथी गुप्त रीते मने तापसोना श्राश्रममा राख्यो, तेम म्हाराथी गुप्तरीते कोइ पण हाथणी पोताना पुत्रने राखे तो में जेम म्हारा पिताने मारी नाख्यो तेम ते मने पण मारी नाखे; माटे था वनमां तापसना श्राश्रम विगेरे को पण गुप्त स्थानक राखवां नही !” एवो विचार करीने वांदरो जेम पदीऊना मालाने जागी नाखे तेम ते तापसोना थाश्रमोने तोमी पाडवा लाग्यो. तापसोए त्यांची नासी श्रेणिक राजा पासे जश्ने कयु के, “हे राजन् ! वनमां सर्व लक्षणसंपूर्ण एक सेचनक नामनो हाथी श्राव्यो ने अने ते अमारा श्राश्रमोने तोमी पाडे जे.” ए वात सांजली श्रेणिक राजा वनमां श्राव्यो अने पोते क्यारे पण नहीं देखेला एवा सर्व लक्षणसंपूर्ण हाश्रीने पकमी नगरमां लावी एक महोटा बालान स्तंन साथे बांध्यो. पड़ी ते हाथी नाश पामेला महरवाला मनखी पुरुषनी पेठे यांखोने
