________________
४००
शीलोपदेशमाला. क्ष्म, कर्मथी बंधायेला अने महाबलवाला जाणीने तुं श्री जैन शासनने विषे बुद्धि कर.” पली प्रदेशी राजाए पोताना कुलमां परंपरायी चालता आवेल नास्तिक पणानो त्याग करी अने सुवर्णनी पेठे जैनधर्मनी परी. का करी तेनोज श्राश्रय कस्यो तथा मिथ्यात्वनो त्याग करी सम्यक्त्व. ना मूलरूप बार व्रत धारण कस्या. वली तेणे बाह्य अने आत्यंतर विषयोने विषे वैराग्य धारण कस्यो. ते वखते पर पुरुषने विषे अनुरागवाली श्रयेली तेनी स्त्री सूर्यकांताए तेने पौषधना पारणामां विष दीधुं. राजाए तेनुं ते कृत्य जाण्यु; पण द्वेष कस्या विना परमेष्ठिने नमस्कार पूर्वक ते चित्तने विषे मोहने त्याग करी महाव्रत धारण करी अने मृत्यु पामी सौधर्म देव लोकने विषे सूर्याजनामना वैमानमां देवता थयो.
इति प्रदेशीराजानी कथा समाप्ता. हवे स्त्रीनो विश्वास न करवो ते कहे जे. अनुकूलसप्रेम्लामपि रमणीनां मा कुर्याः विश्वास अण्कूलसपिम्माणवि, रमणीणं मा करित वीसासं ॥ यथा रामलक्ष्मणान्यां सूर्पणखायाः महारण्ये जद रामलकणादिं, सुप्पणदाए महारमे ॥ ॥ शब्दार्थ- (श्रणुकूलस पिम्माणवि के०) अनुकुल एवा प्रेम सहित ए. वी (रमणीणं के०) स्त्रीउना (वीसासं के०) विश्वासने (मा करिजा के०) न कर. (जह के०) जेम (महारले के०) म्होटा अरण्यमां (दंडकारण्यमां) (रामलकणाहिं के०) राम अने लक्ष्मणे (सुप्पणहाए के) सूर्पणखानो विश्वास न कस्यो. ॥ ७ ॥
विशेषार्थ- जेम दंडकारण्यमां कामनी श्वाथी वरवा श्रावेली सूर्पणखानो राम अने लक्ष्मणे विश्वास न कस्यो तेमज अनुकूल प्रेमयुक्त ए. वी पण स्त्रीउनो विश्वास न करवो. ॥ ७ ॥ कयु डे के
न नारीषु न मूर्खेषु, न विराधेषु शत्रुषु ॥
न चाप्यातशीलेष, विश्वसंति मनीषिणः॥१॥ अर्थ- डाह्यापुरुषो स्त्रीउने विषे, मूर्खने विषे, राक्षसनेविषे, शत्रुनेविषे थने नथी जाएयुं शील जेनुं एवाने विषे विश्वास करता नथी. ॥ ७ ॥