________________
मदासती सीतानी कथा. ए क्ष्मणे तेज चक्रथी रावणर्नु मस्तक बेदी नाल्यु. ते वखते देवताए आकाशमांथी लक्ष्मणना उपर पुष्पनो वर्षाद वरसाव्यो.
पली राम विनीषणने लंकानुं राज्य थापी सीताने ग्रहण करवा माटे परिवार सहित उद्यानमां श्राव्या. त्यां दूरथी राम लदमणने श्रावता जोर हर्षथी प्रसन्न थयेली सीता नवा मेघथी बंटाएला वननी पेठे शोजवा लागी अने देवता पण “अहो! था सती सीताने धन्य ." एम कहेवा लाग्या लक्ष्मणादिकेसीताने प्रणाम कस्यो भने सीताये तेउँने थाशीष श्रापी. रोहिणीथी जेम चंद शोने अने कमलीनीथी जेम सूर्य शोने तेम ते वखते महासती सीताथी राम शोजवा लाग्या. पली सुग्रीव, जामंडल अने विनीषणादिक अनेक सुनटो सहित राम पुष्पक विमानमां बेसीने तत्काल साकेत नगर (अयोध्या ) प्रत्ये श्राव्या. त्यां सुमित्र सहित जरते सामा श्रावीने सीता सहित रामने प्रणाम कस्यो. लक्ष्मण पण ते नमन करता एवा बन्ने जाने प्रथम गाढ स्नेहथी मल्यो. पड़ी तेजेए अनेक वाजिंत्रोना शब्दपूर्वक राज्यमंदिरमा प्रवेश कस्यो. त्यां सासुए सीताने “वीर पुत्रने जन्म आपनारी था.” एवी श्राशीष थापी. रामे लक्ष्मणने अर्धचक्रीन राज्य श्राप्युं अने पनी सुग्रीवादिक राजाउँने पोतपोताना देशमां जवानी श्राझा पापी.
हवे सीताये हस्तिना बालकना स्वप्न सूचित गर्न धारण कस्यो, तेथी तेने समेत शिखर यात्रा जवानो दोहद उत्पन्न थयो. एवामां तेनुं जमणुं नेत्र फरकवा लाग्युं, तेथी तेणे आश्चर्य पामीने रामने कहूं. रामे उत्तर श्राप्यो के, “हे जसे! था पुनिमितने प्रगट करनारुं बे; माटे मंदिरमां जर देवताउँनु पूजन करीअने पात्रोने दान श्रापो." सीताये प. तिनां शिक्षारूप वचन सांजलीने ते प्रमाणे कगुं. एवामां नगरने विषे रहेनारा कोई वृद्ध पुरुषे श्रावीने रामने कह्यु. “हे देव ! लोकमां सत्य अथवा असत्य जे कदेवाय बे,ते शठित अथवा अनिहित होय तोपण विद्वानोए श्रद्धाथी सांजलq जोए अने ते एज के, “स्त्रीउने विषे चपल एवा रावणे हरण करेली सीताने एकली पोताना घरमा उ मास सुधी राखी. हवे ते सीता रावण उपर श्रासक्त हती के न दती ते तो जाणी शकातुं नथी, पण रावणे तो तेने बलात्कारे जोगवी . एम कोण
