Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 447

धनश्रीनी कथा.
४३० कंश कार्य प्रसंगे सौराष्ट्र (सोरठ) देशमा गयो भने ते त्यां गिरिपुर नगरमां धनसार्थवाहने घरे रह्यो. घर संबंधी कार्य करी रह्या पड़ी तेणे पोताना पुत्र समुदत्तने माटे धनसार्थवाहनी पुत्री धनश्रीनुं मागं कलु अने पड़ी ते पोताना घर प्रत्ये श्राव्यो. __ को एक दिवसे तेणे पुत्र समुदत्तने कलुं के, “ देवत्स ! गिरिपुर नगरमां म्हारां केटलांक वासणो पड्यां बे; माटे तुं त्यां जश्ने ते लश् श्राव्य. वली तेणे पोतानो मनोरथ पूर्ण करवाने माटे समुदत्तना मित्रने गुप्तरीते विवाह संबंधी सर्व वात निवेदन करीने समजाव्यो. पनी समुदत्त पोताना मित्रसहित पितानी आज्ञा प्रमाण करवाने त्यांची चाख्यो. अनुक्रमे ते जेम पुण्यवान् पुरुष इष्टवस्तुने पामे तेम गिरिपुर नगरना उद्यानमां श्रावी पहोच्या. पळी मित्रे धनसार्थवाहने समुजदत्तना आगमननी खबर मोकलावी ते उपरथी धनसार्थवाह विवाहसंबंधी तैयारी करी, परिवार सहित सामो श्रावीने समुदत्तने पोताने घरे तेडी गयो. त्यां तेणे कपटथी पुत्री धनश्रीनो पाणिग्रहण करावी जमाश्ने घणुं अव्य श्रापी संतोष पमाड्यो. पड़ी मित्रोए योग्य क्रीया करेलो समुजदत्त निवास गृहप्रत्ये गयो. त्यां ते धनश्रीने जोर जेम शियाल पाणीने जो पालो वले तेम पाडो वल्यो अने ज्यां मित्रो सूता हता त्यां श्रावीने सूतो. सवार थवानो वखत थयो एटले ते बहार जवाना (काडे जवाना) मिषथी क्यांश नाशी गयो. ते वात मित्रे धन सार्थवाहने करी; तेथी तेणे सर्व स्थानके शोध करी पण क्यांश्थी जमाश्नी शुकि मली नहीं. श्रा वात सागरचंडशेठे जाणी; तेथी ते पण तकाल त्यां आव्यो भने थोडा दिवस रह्या पडी पोतानी नगरी प्रत्ये गयो.
बार वर्षने अंते दृष्ट पुष्ट बनेलो समुदत्त कापडीनो वेश धारण करीने फरी ते नगरमां श्राव्यो अने पोताना घरना उद्यानमां बेठेला धनसार्थवाहने कहेवा लग्यो के, “मने उद्याननुं रक्षण करवा माटे राखशो ?” सार्थवाहे हा कही, तेथी वृदोनां वैदांने जाणनारा तेणे तेउद्यानने अनुक्रमे नंदन वनना सरखं बनाव्यु.
एक दिवस सर्व ऋतुऊनां फलथी सुशोनित एवी उद्याननी लक्ष्मीने जोश्ने आनंदमां मग्न थयेलो धनसार्थवाद मनमां विचार करवा लाग्यो