Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 433

महासती सीतानी कथा.
४२५ टलाक वृक्ष वानरो कहेवा लाग्या के, “ तमाराथी रावणनो दय थशे, तोपण नीतिनुं मान्य करीने हवणां रावण पासे दूत मोकलीने वष्टि करावो.” पली “बहु सारूं.” एम कहोने सुग्रीवे सर्व कर्ममां समर्थ एवा हनुमानने सूर्यपत्तन (सूरत)थी तेडाव्यो. पड़ी हनुमानने आगल करीने सुग्रीवे कडं. “हे देव ! अर्जुनना रथनी ध्वजा उपर बेसनारो था हनुमंत म्हारा राज्य- जीवीत जे; माटे तेने सीतानी शोधने अर्थे मो. कलो.” सुग्रीवनां एवां वचन सांजली रामे संकेतने माटे मुखिका (वींटी) श्रापी अने कह्यु के, “ हे हनुमंत ! तुं लंकामां जश्ने था मुछिका सीताने संकेतने माटे आपीने कहेजे के, “हारा विना राम सर्व जगत्ने त्हारामय देखे . वली तुं म्हारा वियोगश्री प्राणोने त्याग करीश नहीं. कारण जो म्हारुं नाम राम हशे तो हुँ तने पाळी लावीश." एवां रामनां वचननो स्वीकार करीने अने नमन करी हनुमान श्राकाशमार्गे थश्ने लंकामां श्रावी अने विनीषणने कहेवा लाग्यो के, "हे जात! श्रा कुलने विषे त्दारी पागल न्याय अने अन्याय कहेवा योग्य ; माटे तने कहुं बुं के, जो तुं त्हारा नाश्तुं कुशल श्छतो होय तो रामनी स्त्री सीताने बोडावी मूक. वली त्हारो बलवान् नाश् रावण जेना काराग्रह (केदखाना)मा रह्यो हतो, तेनोपण नाश करनारा रामने जाणीने तकाल सीता तेमने स्वाधिन कराव्य." विनीषणे कडं. "तुं नगरमा रहीने अमारा नाश्नी एवी वात कहे ? हवे फरीथी कहीश नहीं; कारणके, प्राणीउमा पोतानुं श्रेय कोने वहालुं नथी.” एवां विनीषणनां वचन सांजलीने हनुमान तरत देवरमण उद्यान (वाडी)मां गयो. त्यां तेणे लांबा निशासा मूकती, कुर्बल अंगवाली, महेला वस्त्रवाली, “ राम राम” एम बोलती, योगिनीनी पेठे ध्यान धरती श्रने रूदन करती एवी सीताने अशोक वृदनी नीचे बेठेली दीठी. पठी हनुमाने ध्यान करती एवी सीताना खोलामां रामे संकेतने माटे श्रापेली मुजिका मूकीने प्रणाम कस्यो एटले सीताये हर्षना आंसुश्री जाणे स्नान करावती होय नहीं झुं? एम मुखिकाने पूब्युं. "हे मुलिके! लक्ष्मण सहित राम कुशल
?" हनुमाने उत्तर आप्यो के, “तमारी शोधने माटे प्रजुए मने मोकव्यो अने हवे हुं त्यां जश्श एटले शत्रुनो नाश करनारा श्री राम