________________
कलावतीनी कथा.
शएप कार्यने करनारो श्रने निर्मल मनवालो शंख नामनो राजा राज्य कस्तो हतो. युद्धमा अनेक शत्रुने जीतीने पोताने खाधिन करेली जाणे सती स्त्री होय नहिं ? एवी पृथ्वीने ते राजा जोगवतो हतो.
एक दिवस सन्नामां बेठेला ते राजानी पासे को परदेश जश् थावेला गंगशेठना पुत्र दत्तशेठे नेट मूकीने हर्षथी प्रणाम कस्यो. पनी श्रापेला श्रासन उपर बेठेला ते दत्तशेठने भागता स्वागता करीने राजाए पूब्युं के, “ तमे देशने योग्य एवं कांश आश्चर्य दी होय तो कहो.” दत्तशेठे कडं. “ हे देव ! हुं समुपनी मध्ये देवशाल नगरमां वेपार करवा गयो हतो के, ज्यां वेपारथी श्रमारी लक्ष्मी वृद्धि पामे बे. हे राजन् ! लेवा देवारूप वेपारथी वृद्धि पामी डे लक्ष्मी जेनी एवो हुँ जेटलामां त्यांथी पाडो वस्यो तेटलामां में एक आश्चर्य दी, परंतु तेनो निर्णय करवाने हुं शक्तिमान् न होवाथी ते काम आपने सोपुं बुं." एम कहीने ते दत्तशेठे राजानी आगल एक चित्रपट्ट मूक्यो. राजाए ते चित्रपट्टमां श्रालेखेली को स्त्रीने जो तेने देवी मानता बता कयु के, " था को देवी के कारण माणस जातिमां श्रावू स्वरूप कोनुं होतुं नथी." पड़ी दत्तशेठे जरा हसीने कडं. “ महाराज ! था माणस जा. तिनी स्त्री ने बतां जो आप तेने देवी मानता हो तो तेने पट्टदेवी जापो." पड़ी जेम दरिजी माणस अव्यना नंडार सामु एक नजरथी जो३ रहे तेम राजा पण ते पट्टमां चितरेली मूर्तिने एक दृष्टिथी जोश दत्तशेठने कहेवा लाग्यो के, " माणसमां श्रावी रूप रेखा कोश्नी होती नश्री." दत्तशेठे कडं. “ राजें! निश्चय ते मनुष्य जातिनी स्त्री . ब्र. मानी चातुरीथी नहीं, परंतु घुणाकरन्यायथी ते एवी रूपवंती निवडी बे." पड़ी शंखराजाए पूब्यु के, " ते कोण ? " दत्तशे उत्तर श्राप्यो के, “ देवशाल नगरना महाराजा विजयसेननी श्रीमति राणीना उदरथी उत्पन्न थयेली कलावती नामनी ते कन्या . जगत्नी कला, सौजाग्य अने रूप विगेरेनी ते खरेखरी कसोटी बे.. जेम जेम कलावतीनी युवावस्थारूप लक्ष्मी वृद्धि पामवा लागी तेम तेम विजयसेन राजाना चित्तने विषे तेना वरनी चिंता पण वृद्धि पामवा लागी. एक १ लाकडाना जीवोए करडेला लाकडामां अक्षरोनुं कोरावं.