________________
शीलवतीनी कथा.
३२ए श्रा पुष्पमाला हमेशां प्रफुल्लित रहे ." अजितसेन श्रा प्रमाणे कहीने पोताने स्थानके श्राव्या पली आश्चर्यवंत थएला विवेकी राजाए पोतानी पागल बेठेला माणसोने ते वात कही; तेथी कामांकुर नामना पुरुषे कडं ने के, " हे देव ! स्त्रीउने शील क्याथी होय ? " ललितांग नामनो बीजो को पुरुष पण बोली उठ्यो के. "हे देव ! ए कामांकुर, कहे सत्य जे.” रतिकेली नामना त्रीजा पुरुषे कयु. “ महाराज ! एमां कांश शंसय राखवा जेवू नथी.” अशोक नामनो चोथो पुरुष बोल्यो. " राजेंड! आ वातमां बापने संशय रहेतो होय तो ते संशय मटाडवामाटे मने अजितसेननी स्त्री शीलवती पासे मोकलो.”
पली शीलवतीना शीलने खंडन करवामां कौतुकी एवा राजाए बहु धन थापीने अशोकने पालो मोकट्यो. अशोक पण उत्तम वेश धारण करी नंदन पुरमा श्राव्यो श्रने शीलवतीना घरनी पासे मकान राखीने रह्यो. पबीते हमेशां नमरानी पेठे पंचम रागन गायन करतो अनेकटादथी शीलवतीने जोतो आमतेम फरवा लाग्यो. सती शीलवती पण बहु प्रकारे चेष्टा करता एवा तेने जोश्ने विचार करवा लागी के, “था पुरुष म्हारा शीलने खंडन करवानी श्छा करे . निश्चय था मूर्ख केशरी सिंहनी केशवाल खेंचवानी ना करे . वली ए मूर्ख ज्वाजल्य मान एवा अग्निमां पेसवानी श्छा करे बे; परंतु प्रथम कौतुक तो जोड! जोर ते पुष्ट बुद्धिवालो केवी चेष्टा करे .” या प्रमाणे विचार करीने शीलवती पण तेने कटाक्षथी जोवा लागी. पनी अशोके शंकारहित थ पोतानो मनोरथ सिद्ध थयो मानी एक दूतीने शीलवती पासे मोकली. दूती पण शीलवती पासे आवीने कड़वा लागी के, “ हे जसे! त्हारो पति राजानी साथे परदेश जबाथी हारुं यौवन वनना पुष्पनी पेठे निष्फल जाय . हे जाग्यवती ! वली त्हारा नाग्यश्री खेचायलानी पेठे अहिं श्रावेलो था राजमान्य पुरुष प्रीतिथी त्हारो संग करवानी
ना करे ." शीलवतीए कडं. “ यौवन लक्ष्मीनुं फल ले, योग्य बे; परंतु कुल स्त्रीउने परपुरुषनो संग करवो योग्य नथी, तो पण जो मन शछित पामीए तो ए पण आचरीए; कारणके फलने ग्रहण करनारो पुरुष अजय वस्तुने पण स्नेहथी अथवा तो लोजयी ग्रहण करे ."
