Shilopadesh Mala

Author(s): Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala

Page 394

३८६
शीलोपदेशमाला.
दारिने पामेलो परदेशी तुं, अने नाशी गइ बे गाय जेनी एवा गोवालनी पेठे द्रव्यने माटे ज्यां त्यां जटकुं बुं." पाखंडिए कयुं. " जो तुं म्हारी साथे वे तो हिम जेम कमलिनीना वननो नाश करेबे तेम हुं हारा दारिद्रनो नाश करूं. " राजकुमारे ते वात कबूल करी एटले तेने त्यांज बेसारी पोते संन्यासी स्मशानमां गयो. त्यांथी बे कोश ने एक तरवार लइ पाठो राजकुमार पासे श्राव्यो ने राजकुमारने पोतानी साथे लइ उतावलो नगर तरफ चाल्यो.
पछी ते पाखंडि संन्यासीए मंत्रविद्याना बलथी नगरवासी लोकोने निद्रावश करी को धनवंतना घरने विषे खातर पाड्यं. त्यांची रत्न,
जर ने वस्त्रोथी नरेली अनेक पेटी लइ कुमारसहित ते संन्यासी तरत एक देवालयमां गयो. त्यां सूतेला परदेशी मुसाफरोने धनना लोथी दूर काढी मूकी पोते ते शून्य देवालयमां सर्व पेटीट लाग्यो. पठी सर्व 'सूता एटले ते दंनी पण सूतो. ते वखते सूता सूता राजकुमार विचार करवा लाग्यो के, “ यानुं दुरात्मपणुं श्राश्चर्यकारी बे; माटे म्हारे एनो विश्वास करो नहीं." एम धारीने ते राजकुमार पोतानी पथारीने वस्त्र ढांकी तरवार हाथमां लइ वडना कोटरमां संताइ रह्यो . संन्यासीए पण सुतेला सर्वे परदेशीउने तरवारथी मारी नाखीने पढी राजकुमारनी पथारी उपर घा करी ढांकेला वस्त्रना ककडा करी नांख्या. पण पथारी शून्य मालम पडवाथी ते जेटलामां श्रामतेम जोवा लाग्यो तेलामा तरवार ने हाथमां जेने एवा राजकुमार अगदत्ते तेने क. " अरे दुराशय चोर ! घणा कालथी चोरी करनारो तुं हवे क्यों नाशी जवानो बे ? " एम कहीने तेथे तरवारवडे ते संन्यासीना बन्ने पग कापी नाख्या. पढी चोरे क. " हे महाजाग ! व्हारा शौर्यपणाथी प्रसन्न एलो हुं हितकारी उपदेश करूं ते सांजल या मंदिरनी पाबल उंच वडनुं
बे. तेना कोटरने विषे म्हारुं पातालभुवन बे. त्यां " वीरवती " एवो शब्द करीने शीलाथी ढांकेलुं बारएं उघडावजे ने संकेतने माटे या म्हारी तरवार तेने श्रापवा सारु ग्रहण कर. हे नरोत्तम ! तुं ते म्हारी न्हानी व्हेनने परणजे के, जेथी तने म्हारो द्रव्यनो जंकार देखामशे.”
पी राजकुमार अगमदत्त तेज प्रमाणे करीने तेना घरने विषे पेगे श्रने