________________
२०३
शीलोपदेशमाला. पुत्र ; तेने कोश सिंह विगेरे पशु म्हारी नाखशे. वली स्तनपान वि. ना पण ते मृत्यु पामशे; माटे कृपा करीने तुं मने त्यां लक्ष जा अथवा तेने अहिं लावीथाप.” विद्याधरे कडं."जो तुं मने पति माने तो हुँ त्हारं काम करूं.वली तुं निश्चय जाणजे के, हुं हाराजाग्यने लीधेजयहिंथाकाशमा मली श्राव्यो बु. हुं चक्रवर्ती एवा मणिचूड विद्याधरनो पुत्र मणिप्रन नामनो सेनापति ढुं. हे शुन्ने ! चारित्र धारण करनारा पिताने वंदन करवा जता एवा में पोपट जेम प्रादाने देखे तेम तने दीठी के माटे हे चार्वगि! मने अंगीकार करीने विद्याधरपत्नि था; कारण के प्राप्त थएला कल्पवृक्षनो कोण अनादर करे ? वली त्हारा पुत्रनी वात कहुं ते सांजल. पुष्ट अश्वे हरण करीने ते वनमा आणेला मिथिला नगरीना पद्मरथ राजाए त्हारा पुत्रने लश् पोतानी स्त्री पुष्पमालाने सोंप्यो जे; तेथी ते पुष्पमाला पोताना पुत्रनी पेठे त्हारा पुत्रनुं पालन करे . ते त्यां सुखी ने. या सघली वात में प्रज्ञप्ति विद्याथी जाणी , माटे हे नसे! पुत्र संबंधी शोकने त्याग करी म्हारी सेवा कर.” श्रावां वियाधरनां वचन सांजली मनमां अत्यंत खेद पामेली मदनरेखा विचार करवा लागी के, “अहो ! हुं शीलवतनुं रक्षण करवामाटे देशनो त्याग करी बाटली दूर नूमी श्रावी उतां अहिं पण तेज शीलवतनो जंग थवानुं कारण थयु; परंतु म्हारे शीलवतनुं रक्षण तो गमे तेम करीने कर अने त्यां सुधी या कामी बनी गयेला विद्याधरने रोकवो.” एम धारीने ते मदनरेखाए कह्यु. “ हे महानाग ! तुं प्रथम मने नंदीश्वरनी यात्रा कराव्य. पनी हुं त्हारो मनोरथ पूर्ण करवाने यत्न करीश. " __ पड़ी प्रसन्न थएलो विद्याधर, मदनरेखा सहित नंदीश्वर प्रत्ये गयो. त्यां अनुक्रमे बावन चैत्योने विषे तीर्थपतिने वंदना करीने ते बन्ने जपाए मणिचूड मुनिने नमस्कार कस्यो. पनी चतुर्सानी एवा ते महात्मा मणिचूड मुनिए पण पुत्रना नावने जाणीने तेने देशनावडे एवो वैराग्य उत्पन्न कस्यो के, ते मणिप्रज तत्काल त्यांथी उठीने ब्हेननी बुद्धिथी सती मदनरेखाना पगमां पड्यो. पडी मदनरेखाए मुनिने पोताना पुत्रना समाचार पूज्या; ते उपरथी मुनिए तेना केटलाक पूर्वना नव सहित सर्व वात अनुक्रमे कही. एवामां बीजा सूर्यना सरखो अने जेनी पा
