________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. कडं के “ हे राजकुमारी ! था बेठेला राजा श्रने विद्याधरोने प्रश्न पू. ब.” पली राजकन्याए प्रश्न पूज्यां; पण सरस्वतीए पोतानी जातवाली प्रतिमतीनो पद करीने ते राजाने जाणे थंजावी दीधा होयनी ? एम अपराधी माणसनी पेठे ते उत्तर श्रापवाने समर्थ थया नहीं. पनी जितशत्रु राजा खेद करवा लाग्यो के, " अरे ! जरावस्थाथी वृक्ष थयेलो ब्रह्मा श्रा पुत्रीना वरने करवोज जुली गयो के शुं ? में दासीना पती सरखा आ राजाने वृथा नेगा कस्या, कारण के तेमांथी एक पण पुत्रीने योग्य वर मख्यो नहीं.” राजानां एवां वचन सांजली प्रधाने कर्वा के,“ हे महाराज ! खेद न करो. कारण के पृथ्वी रत्नगर्जा कहेवाय हे, जेथीअधिक गुणवालो पुत्रीनो वर मलशे; केम के नाग्यमां लखेबुं फरतुं नथी. " पबी राजाए पडो वगडाव्यो के, “जे माणस म्हारी पुत्रीने विद्यावडे करीने जीतशे, ते तेनो पति थशे.” एटले हरिनंदी राजाना पुत्र थपराजित कुमारे विचार कस्यो के, “ म्होटा पुरुषोने स्त्री साये विवाद करवो योग्य नथी.” शास्त्रमा कयु के- बालसखित्वमसंस्कृतवक्ता, स्त्रीषु विवादकथा खलसेवा ॥ गार्दजयानमकारणहास्यं, षट्सु नरा लघुतामुपयांति॥अर्थः- बालकनी साथे मित्रता, संस्कृत विनानी वाणी, स्त्रीयोनी साथे वाद, खल पुरुषोनी सेवा, गधेडानुं वाहन, अने कारण विनानुं हस; ए बने विषे माणसो हलकाश्ने पामे . अने तेम उतां जो हुँ तेने जीतीश तो तेथी करीने म्हारी मोटाश कहेवाशे नहीं." एवो विचार करीने तेणे विद्याधरे श्रापेलो दिव्य शक्तीवालो मणि हायमां राखी स्तंजमा कोरेली पुतलीनो स्पर्श कस्यो; एटले पुतलीए प्रीतिमतिने कद्यु के, "हे राजकुमारी ! मानने बोडी दे, अने श्रा राजा तो पशुना सर खा . माटे म्हारी साथे वाद कर, कारण के आ राजकुमाररूप गुरुना हस्तस्पर्शना प्रसादथी वाद करवामां तत्पर थएली हुं सूरीउथी अथवा देवताउँथी जीताश्श नहीं.” एवां ते पुतलीनां वचन सांजली हर्ष पामेली राजकुमारी प्रीतिमति वाद करवाने आवी अने चार प्रन पूज्या, तेनो उत्तर पुतलीए प्राप्यो. ते था प्रमाणे. प्रण “ गुरु कोण ? " उ " तत्वने जाणनारो" प्र “धर्म कयो ?” उ "जीव दया - १ आचार्यो.