________________
१६०
शीलोपदेशमाला.
निरंतर बोध रहे एटला माटे उत्साहथी यथाविधि उत्सारकल्प पण जणान्युं वज्रकुमारे पण दृष्टिवाद विगेरे जेटला सूत्रनो समूह हतो, ते सर्वनो यास करचो.
गुरु वज्रकुमार सहित विहार करता करता दशपुर नगर प्रत्ये श्राव्या. त्यां तेमणे वज्रकुमारने श्राज्ञा करी के " हे वत्स ! वशपूर्व ने धारण करनारा गुप्त सूरी पृथ्वी उदर विहार करता करता दवणां अवंति नगरीने विषे श्रावेला बे. तेमने श्रथवा व्हारा बिना म्हारे एवो बीजो कोई शिष्य नथी, के जे दशपूर्वोनो धारण करनारो थाय; माटे तुं जयिनी नगरी प्रत्ये जई दशपूर्वनो अभ्यास करवाने योग्य बे. कारण घणा जारने वहन करवाने दस्ति समर्थ बे, गधेडा नथी. हे वत्स ! समाधिवडे दशपूर्वनो अभ्यास करता एवा तने निश्चय शासन देवता सानिध्य करशे.
""
पढी गुरुना वचनने प्रमाण करीने बे साधु सहित वज्रकुमार, जाणे गर्वने जीतवानी इछा करता होय नहिं शुं ? एम उऊ यिनी तरफ चाल्या. अनुक्रमे ते सायंकाले उजयिनी पहोच्या; तेथी तेमने रात्री ए नगरनी बहार रहेवुं पडयुं.
हवे अहिं गुप्त श्राचार्यने एवं स्वप्न आव्युं के, “ जाणे कोई पुरुषे म्हारा हाथ मांथी दुधना नरेला पात्रने लई तृप्तिपर्यंत पीधुं. " रात्रीने ते श्राचार्य जागी उठया ने स्वप्नानी वात पोतानी पासेना साधुने निवेदन करीने कड़ेवा लाग्या के, "खाजे को बुद्धिवंत अतिथि साधु श्रवशे के जे म्हारी पासेथी सूत्र अने अर्थसहित दशपूर्व शीखशे. मने धन्य बे के म्हाराथी दशपूर्वनो विछेद नहीं थाय; कारण विद्यारूप उत्तम फल योग्य पात्रने विषे प्राप्त थशे.
""
IT प्रकारे गुप्त श्राचार्य पोतानी पासेना साधुर्जने वात करे बे, एटलामां तो प्रजात कालने विषेज वज्रकुमारे नैषेधिकीनो उच्चार करीने उपराश्रयमां प्रवेश कस्यो. ते वखते श्राचार्य आकृति अने तेजथी
66
या वज्रकुमार बे. " एम निश्चय करीने अने तेने योग्य जाणीने अत्यंत हर्षपूर्वक जेवा बन्ने हाथथी आलिंगन करवा जाय बे, एवाज वज्रकुमारे पण तेमना चरणकमलने विषे नमस्कार कस्यो पढी तेमणे
