Pati Patni No Divya Vyavahar Granth

Author(s): Dada Bhagwan
Publisher: Mahavideh Foundation

Page 26

સામાને સુખ-દુ:ખ વેદે ‘સેઈમ’, હોમી દે જાત એ છે સાચો પ્રેમ !
૨૯૮
વહુ ના ગમે, પણ કોણે ખોળી ? ૨૭૨ ન વઢ સહેજેય, જો ચોપડો ખોલી !
‘અબોલા, નોંધ, વેર’ સ્ત્રીના ઝેર, ૨૭૪ ‘નરમ, ગરમ, મૌન’ છોડે વેર !
જ્ઞાનીનો પ્રેમ સુધારે સર્વને, અપેક્ષા વિણ વિશાળ વિશ્વને !
૩૦૨
૩૧૭
શંકા એટલે, લકવો બુદ્ધિનો,
પર ઝઘડે, લે પત્નીનો પક્ષ, કર ફજેતો, સુખી જીવનનો ! ૨૧૫ જે શરણે આપણી તેને રક્ષ ! ૨૩૯ શંકા જિંદગીભર નવ જાય,
કર પતિનો સમભાવે નિકાલ, અસર દેહ-મન પર થાય ! ૨૦૧૭ કહે, તમે નોબલ છો, કમાલ ! ૨૪૨ શંકા દૈવી વહુની ખાતરી ખોળે,
પ્રતિક્રમણથી ફાઈલ છૂટી, ઊંડો ના ઊતર, રહે ઉપર લૈ ! ૨૧૮ નહીં તો એ આવશે થઈ મોટી ! ૨૪૪ ચારિત્ર્યની શંકાનો પડે માર !
(૧૪) *મારી'ના આંટા ઉકેલાય આમ ! શંકાનું ફળ અનેક અવતાર ! ૨૨૦
‘મારી મારી’ કરી વિંટ્યા આંટા, બૈરીના ચારિત્ર્યની શાંતિ ખપે ?
‘ન હોય મારી’ કરી બંધન છૂટા ! ૨૪૯ કાળી છુંદણાવાળી સૌથી ટપે ! ૨૨૨
‘નહોય મારી’ કહેવાની મુશ્કેલી, લોક તો ‘હૉટલ' દેખું ત્યાં “જમે',
ક્યાં સુધી જીવીશ જીંદગી આમ વહુઘેલી ૨૫૩ ચારિત્ર ન ખોળ, ચિત્ત તો ભમે ! ૨૨૩
રંડાપો-મંડાપો જીવને ક્રમ, પત્ની મૌડી તોય ન કર શંકા,
અસંગ-નિર્લેપ જ્ઞાને એક્રમ ! ૨૫૫ પટાવી લે નહીં તો જશે લંકા !
લગ્ન પરિણામ મંડાપો-રંડાપો, (૧૨) ધણીપણાના ગુનાઓ તત્ત્વ દૃષ્ટિએ ન મરે કોઈ બાપો ! ૨૫૬ ગુનેગાર નથી તે ધણી ખરી,
હીરાબા ગયા ત્યારનો વ્યવહાર, ગુનામાં આવ્યો તો થયો મરો ! ૨૨૭
સ્મશાનેય “સ્વસ્થ દાદા’ ભરથાર ! ૨૫૮ લડે-વઢે છતાં જ્ઞાન હાજર,
(૧૫) પરમાત્મ પ્રેમની પિછાણ આજ્ઞા સમભાવે નિકાલ કર !
સાચો પ્રેમ શોધ્યો ના ક્યાંય જડે, બૈરીના કેવાં પુણ્ય કે તું મળ્યો !
જ્યાં ને ત્યાં આસક્તિ, તેથી લડે ! ૨૬૨ તારાં કેવાં પાપ ખોડવાળી રળ્યો ? ૨ ૩૦
પ્રેમ, મારે તોય ન ઘટે કદી, (૧૩) દાદાઈ દૃષ્ટિએ ચાલો, પતિઓ સાચો તે, હારતોરે ન વધે કદી ! ૨૬૨ પતિના મૂંઝવતા પ્રશ્નો આમ,
પતિ-પત્ની નહીં, ‘કપેનિયન, દાદા ક્લિયર કરે ટ્રાફિક જામ ! ૨૩૨ તો સંસાર સંગ્રામે “ચેમ્પિયન’ ! ર૬૫ વહુને ગુરુ કરે ત્યાંથી ફેર,
પતિ-પત્નીમાં પ્રેમ કે આસક્તિ ? વહુ મીઠી ને મા કડવી ઝેર ! ૨૩૩ ન દેખે દોષ, પ્રેમની એ શક્તિ ! ૨૬૩ બન્ને રિસાય તેમાં શો ભલીવાર,
પ્રેમમાં લગની ન ભૂલે ક્ષણ; પૈસ્યો પણ ન વળ્યો શુક્કરવાર ! ૨૩૫ નભાવે સર્વ ભૂલો બન્ને જણ ! ૨૬૮ થાંભલો અથડાય વારેવારે,
રાગમાંથી દ્વેષ ને વળી રાગ, ‘વજ્ઞાન’ વિના ન પુગાય આરે ! ૨૩૬ પોપટમસ્તી' છે, નથી એ નાગ | ૨૩૦ વહુની અપેક્ષા, ઘરકામમાં,
ન દોષ દેખે, ન ચડાવે મોઢાં, ટોક ટોક કરે ચલાવવામાં ! ૨૩૮ ન ઊંહકારો, પ્રેમથી ઝીલે લોઢાં ! ૨૭૧
આસક્તિ એટલે વિકૃત પ્રેમ,
વઢે તોય વાણી લાગે જ્યાં મીઠી, લોહચુંબક લોહને ખેંચે જેમ ! ૨૭૫ પર્યાયો પહોંચે, જો કહી જુઠી ! ૩૦૪ વિજ્ઞાન પરમાણુઓનું, ખેંચાણ,
વાત વાતમાં ઘેર ઝધડા, માને હું ખેંચાયો, ભ્રાંતિ છે જાણ ! ૨૭૬ પત્નીની પક્ષે હોય તગડા ! ૩૦૯ શુદ્ધ પ્રેમ એ જ પરમાત્મા,
કલેશિત પેર, થા ઝાડાપૂર્ક, કષાયની વિદાય સદા નિજાત્મા ! ૨૭૯ ‘સમભાવે કર નિકાલ’ ને છૂટ ! ૩૧૧ અમારા પ્રેમમાં ડૂબી તો જુઓ,
ઝઘડ્યા પછી થવું પડે એ ક, પરમાત્મા ઊઘાડો અહીં જુઓ ! ૨૮૦ હૈ' શરૂથી એ ક, ક્યાં ગયો ટેક ? ૩૧૩ (૧૬) પરણ્યા એટલે ‘પ્રોમિસ ટુ પે' દુઃખ આપે તે બધો ગાંડો અહં,
૩૧૬ અમે નથી જીવનમાં પસ્તાયા,
ખોટો છે જાયે છૂટે કરમ ! જીવતાં આવડ્યું તે પાર કર્યા ! ૨૮૨ મરવા જાય તોય ન દે મરવા, પરણ્યા એટલે પ્રોમિસ ટુ પે,
કાયદા નહીં, સમાધાન કરવા ! એક શું, બે આંખ જાય, ન છૂટે ! ૨૮૩ જાગ્યો ત્યાંથી ડખો કરે ઘેર, કર પ્રથમ પ્રકૃતિની પીછાણ,
| ‘વિનંતી કરું' ટાળ વાણી ઝેર ! ૩૧૯ મને સાઠ વર્ષ પડી ઓળખાણ ! ૨૮૫ વણમાંગી સલાહ ન અપાય, ‘તમારા વિના ન ગમે એમને',
અંતર યુદ્ધ સો ભવ બંધાય ! ૩૨ ૧ પ્રેમે રજા,‘વિચરો જગ કલ્યાણે ' ૨૮૭ તરછોડ-તિરસ્કાર વાણીના ઘા, જો ઉપરી બધા પોષાય તને,
વેર ભવોભવ પડે ભોગવવા ! ૩૨૨ વહુ બોસ રાખ, વાંધો શું તને ? ૨૯૦ કર્મ ઉદયે પતિ-પત્ની થયાં, ધણી તો કોને કહેવાય ?
શાને કટુતા મેણાં ટોણાં નથ ? ૩૨ ૫ પત્નીને દેવ જેવો દેખાય ! ૨૯૨ ધિયો ભસ્યા કરે જવાનીમાં,
(૧૭) વાઈફ જોડે વઢવાડે ! બંદા ‘અપક્ષ' ને મા-બચ્ચાં કોંગ્રેસમાં ૩૨૫ વહુને પાણાના ઘા લાગે કૂણા,
પત્નીને મારે તે પતિ કસાઈ, વાણીના ઘા તો કાળજે કોરાણા ! ૨૯૪ ખીલે બાંધેલી આ ગાય ક્યાં જાય ? ૩૨૮ આ તે યુદ્ધ કે પોપટ મસ્તી,
નબળો ધણી બૈરી પર શૂરો, ઘી પછી શુન્ય, વઢવાડ સસ્તી ! ૨૯૬ મૌનથી પત્ની પર તાપ પૂરો ! ૩૩૦ ટકોર કરો, પણ અહં રહિત,
પ્રેમથી જ વહુ વશ વરતે, ને તત્સણ પ્રતિક્રમ સહિત ! ૨૯૭ મિત્ર જેમ જીવવાની શરતે ! ૩૩૨
51