Parmatma ka Abhishek Ek Vigyan

Author(s): Jineshratnasagar
Publisher: Adinath Prakashan

Page 60

यैः शान्त-राग-रुचिभिः परमाणुभिस्त्वं निर्मापित-स्त्रिभुवनैक-ललामभूत! तावन्तएव खलु तेऽप्यणवः पृथिव्यां यत्ते समानमपरं नहि रूपमस्ति ।।12।।
वक्तं क्व ते सुर-नरोरग-नेत्रहारि- निःशेष-निर्जित-जगत्-त्रितयो-पमानम्। बिम्बं कलङ्क-मलिनं क्व निशाकरस्य यद्वासरे भवतिपाण्डु-पलाश-कल्पम् ।।13।।
सम्पूर्ण-मण्डल-शशांक-कला-कलाप ये संश्रिता-स्त्रिजगदीश्वर-नाथमेकं
शुभ्रा-गुणा-स्त्रिभुवनं तव लङ्घयन्ति। कस्तान् निवारयतिसञ्यरतो यथेष्टम्।।14।।
चित्रं किमत्र यदि ते त्रिदशाङ्गनाभि कल्पान्त-काल-मरूता चलिताचलेन
तं मनागपि मनो न विकार-मार्गम्। किं मन्दरादि-शिखरं चलितं कदाचित्?।।15।।
निर्धूमवर्ति-रपवर्जित-तैलपूरः गम्यो न जातु मरूतां चलिता-चलानां
कृत्स्नं जगत्त्रयमिदं प्रकटीकरोषि। दीपोऽपरस्त्वमसि नाथ ! जगत्प्रकाशः।।16।।
नास्तं कदाचि-दुपयासि न राहुगम्यः नाम्भोधरो-दर-बिरूद्ध-महाप्रभावः
स्पष्टीकरोषि सहसा युगपज्-जगन्ति। सूर्यातिशायि-महिलाऽसि मुनीन्द्र ! लोके ।।17।।
नित्योदयं दलित-मोह-महान्धकारं गम्यं न राहु-वदनस्य न वारिदानाम् । विभ्राजते तव मुखाब्ज-मनल्प-कान्ति विद्योतयज्-जगद-पूर्व-शशाङ्क-बिम्बम् ।।18 ।।
किं शर्वरीषु शशिना-ऽह्नि विवस्वता वा युष्मन्-मुखेन्दु-दलितेषु तमस्सु नाथ ! निष्पत्र-शालि-वन-शालिनि जीव-लोके : कार्य कियज्-जलधरै-र्जलभार-ननैः ।। 19।।
ज्ञानं यथा त्वयि विभातिकृताऽवकाशं तेजः स्फुरन्मणिषु यातियथा महत्त्वं
नैवं तथा हरिहरादिषु नायके षु। नैवं तु काच-शकले किरणा-कुलेऽपि।।20।।
मन्ये वरं हरिहरादय एव दृष्टा किंवीक्षितेन भवता भुवि येन नान्यः
दृष्टेषु येषु हृदयं त्वयि तोषमेति। कश्रिन्मनो हरतिनाथ ! भवान्तरेऽपि।।21 ।।
स्त्रीणां शतानि शतशो जनयन्तिपुत्रान् नान्या सुतं त्वदुपमं जननी प्रसूता। सर्वा दिशो दधतिभानि सहस्ररश्मिं प्राच्येव दिग्जनयतिस्फुरदंशुजालम् ।।22।।