________________
-
-
-
%
- ॥ संवरतवं परिषहवर्णनम् ॥ (२२९) पोतानो वध करे तो पण सम्यक् प्रकारे सहन करवो पण वध करनारर्नु अशुभ लेश मात्र पण न चिंता ते वधपरिषह कहेवाय. ते विप्र नासीगयो मुनि पण महाकष्टे उठीने स्वस्थाने आव्या हवे रात्रीना वखतमां आवेली ते देवीए नमस्कार करी शाता पूछी. परन्तु मुनिए धर्मलाभ पण म आपयो. त्यारे देवीए अत्यन्त करगरीने नहिं बोलधार्नु कारण पूछतां मुनि उंचे श. ब्दे देवीने ठपको देवा लाग्या के तारो नमस्कार अने तारी भक्ति जाणी लीधी, कारणके ब्राह्मणे मने आटलो उपसर्ग कर्या छतां पण ते का निवारण न कयु, माटे हवेथी हुँ तने बोलावीश पण नहि. आ प्रमाणे मुनिनु पचन सांभळी देवीए कह्यु के है पूज्य हुं ते वखते हाजर हती पण बन्ने जणने क्रोधाविष्ट देखवाथी तमो बेमां मुनि कोण ? अने विप्र कोण ? ते मने खबर पडी नहिं. आ जवाव सांभळी मुनि ते पापनी आली. चना करी संयममार्गमां स्थिर थया, ए प्रमाणे अन्य मुनिओए पण आक्रोशपरिषह सहन कहवो..
१ दृष्टान्तः-श्रावस्तिनगरीना जितशत्रुराजाना पुत्र स्कंदक कुमारे श्री मुनिसुव्रतस्वामीनी धर्मदशना सांभळी वैराग्यपामी दीक्षा लीधी ते बखते कुंभकार नगरमां दडकीराजानो प्रधान पालक नामे हतो ते कोइ राजकार्यना कारणथी श्रावस्तिनगरीमा आवी राजमभामां जनमुनिओनो निन्दा करवा लाग्योतेने गजसभामां स्कन्दक मुनिए निरुत्तर करवाथी अत्यन्त अप' मान थयेलं ममजी मुनिपर द्वष राखे छे. हवे अनुक्रमे स्कन्दक मुनि बहुश्रुत थयेला न योग्य जाणी स्कन्दकनी साथे दीक्षित थयेला ५०० मुनिओनो परिवार श्री सुव्रतप्रभुए स्कन्दकमुनिने सोपी आचार्यपद आप्य. हवे ते ४९९ शिष्यो सहित स्कन्दकाचार्य पोताना बनेवी दन्डकी राजाना नगरे जवाने आज्ञा मागतां प्रभुए मर्वन मरणान्त उपसर्ग दर्शाव्यो'ने पुनः पूछतां क के तारा विना सर्व आराधक थशे अने तु.विराधक थइश तेम मांभळ्या छतां पण स्कंदकाचार्थ ५०० शिष्योन भलं थशे तोपण श्रेयस्कर छे एम विचारी दंडकी राजानो नगर बहार
