________________
૨૨૮
જેનયુગ
પષ ૧૯૮૩ મનુષ્ય તે પિતાના નિયમો પિતાના સ્વાર્થની ખાતર ૧. જગા તે મનુષ્યો કહે કે અમારીજ, કોઈપણ પ્રાણીની જાદા બાંધે છે. આથી સ્પષ્ટ જણાય છે કે કેક પણ
નહિ. અતિ દુઃખી, સર્વે ઇકિયાએ, અરે આખે શરીરે બળી ૨. ખોરાકની ચીજો , જુદું થઈ ગયેલો હોય તેવા જીવને પણ પોતાના વર્ત- ૩. હવા માન શરીરમાંથી નીકળતું ગમતું નથી. નથી ગમતું ૪. પાણી છતાં જીવને દેહમાંથી પરાણે કાઢવાનું કામ સામો ૫. રમત-ગમત. ધણી હિતકર માને એ પણ કુદરતની અવનવી કળા આનંદ વિહારનાં. છે. એવી એની માન્યતા તેને મુબારક હો. તેના રથળ, જંગલ, છે " પિતાના શરીરની એવી દશા હોય છે ત્યારે તેને તે પહાડ, આકાશ, પ્રમાણે કરવામાં આવે તેને ચિતાર કે અસર અ• પાતાળ. ત્યારે તેને નજ થાય. માટેજ હિંદુ મહાત્માઓએ આ પ્રમાણે માની બેઠાં છે અને સૌને ક્ષણ મરતા જીવોને, મરવાને તરફડીઆ મારતા છોને પણ સુખે બેસવા દેતા નથી. માટે કાંતે તેમને ખેંચી પણ કાંતો દવા-ઉપચાર કરી આરામ કરવાના ઇલાજ , વા અમને ખેંચી લ્યો. અમે હવે બહુજ કષ્ટ શોધવા. નહિ તે શાંત ચિત્તે કુદરતના નિયમોને પામીએ છીએ. તેમને સન્મતિ આપે છે તેથી પણ જઈ તેનું પાલન કરવું. તે નિયમે પી જવા. હડ- વધુ સારું. કાયા કુતરા માટે પણ એજ દશા છે. તેને જે
આ હકીકત સવશે સત્ય છે. કુતરાં પાસે ઘર મારીએ તે
નથી, રાચરચીલું નથી, રાંધવા સૂવાનાં સાધન નથી, સર્પ, વીછી, કાંકીડા, ગરોળી, ઉંદર, સિંહ, બીજી કંઈ દખલગીરી નથી, છતાં યુવાને જગા પણ વગેરે અસંખ્ય પ્રાણીઓને માટે તે દર પળે “મારે કોઈ ન આપે, રસ્તા વચ્ચે પણ સુઈ ન શકે, કહે મારે મારો નાજ પકારે પડતા હોવા જોઈએ માગ્યો આપે નહિ, ત્યારે હક માની વ ભૂખના અને તેમને મારી પણ નાંખવા જોઈએ. એમાંનાં દુખે (સૌમાં સમભાગજીવી અમે પણ હકદાર તે ઘણાં મનુષ્ય નિવાસની વચ્ચે વસે છે. “ જુની ૭ વાયે) તાણી જાય તો પ્રહાર પડે, વગેરે અતીવ મી ગુજરાતીમાં” નાસ્તિક નરની આગળ” એ કાવ્ય દુઃખ ભોગવે છે. પાણી પણ ન મળે, શ્વાસમાં દલપતરામજીનું સંભારશે.
લેવાની હવા તો “પ્રીવી’—ગટર-ખાળ-કેડીઆના ગંદમહાત્માજી! આ પ્રશ્ન અટપટો છે. આપ પૂર્ણ વાડની જ મળે. રૂપે મહાત્માજી નથી, એમ વારંવાર કહી ચૂક્યા છે. આ સ્થિતિ તેની છે. પણ એમજ પણ અમારાથી આપમાં અનેક કંકામાં પ્રથમની વાત એમ સિદ્ધ થાય છે કે અપેક્ષાએ ગુણાદિ વધારે હોવાથી મહાત્મા નામે “ તરત મરી જાય ત્યા મારવામાં આવે તે તેના સંબોધીએ છીએ. પૂર્વના મહાત્માએ આવા પ્રસંગે
દુઃખનો અંત આવે અને બીજાને પણ શાંતિ થાય? સૈન્ય સાધતા–
એ બાબત સાવ તકલાદી છે. આ જગતમાં બધાં પ્રાણી માત્રને પ્રભુની સભામાં
જીવતું રહે છે તે હડકાયું બીજાને કરડી હજારે બોલાવી ફરિયાદ સાંભળવામાં આવે છે તેઓ તર
તેઓ તર- ગણી દુ:ખ પરંપરા ઊભી કરે છે આ વાત પણ તજ કહે કે--
ઉપરના જેવી જ છે. હડકવા જેને હાલે છે તે કુતપ્રભુ! હાલ તે અમને મેટામાં મોટી ફરિયાદ રાને પકડી બહાર ખાઈમાં નાંખવામાં આવે તે મનુષ્યોની છે તે મનુષ્યથી અમને બચાવો. આખું આ વાતને તરત અંત આવે છે. જેથી મારવાની વિશ્વ અને તેમાંની તમામ ચીજ આપની જ છે છતાં- જરૂર પડતી નથી અને તે પોતાને મોતે ત્યાં મરે
