________________
મહારાજ્ય રૂપક નાટકને સંક્ષિપ્ત સાર
૨૩ મંગળક્રિયા ટાણે જમાઈને સૈભાગ્ય-આરોગ્ય- બોલાવ્યો; અતરંગ ચતુરંગ સેનાને સજજ કરી દીર્ધાયુ-બળ-સુખ વિગેરેની અભિવૃદ્ધિ ઇછી ધર્મ જૈનેશ્વર વાણીરૂપ સં યામભેરી (Bugle) - ભૂપે આશિર્વચનો આપ્યાં.
ગડાવી. સર્વ દિશામાંથી યમ નિયમાદિ સુભટો ભેગા આ પ્રકારે લગ્નના પાણિ ગ્રહણને માંગલિક મળ્યા, શુભ અધ્યવસાયરૂપ પવનવેગી તુરંગે ઉત્સવ સંપૂર્ણ થયો, ત્યારે સૂરિમહારાજે વંદના કરી હણહણ રહ્યા. ધૈર્ય, વૈર્ય -આસ્તિકરૂપ હસ્તિરહેલ રાજશ્રીને આજ્ઞા કરી.
એ ગરવ કરી રહ્યા. પછી શુભ વેળાએ વિજય ધર્મભૂમિના પ્રભુરૂપ, હે ! નરેન્દ્ર! જે કન્યાને યાત્રાને ઉચિત વિષે ધારણ કરી (કેશરિયાં કરી) શ્રેણિકાદિ નૃપે પૂર્વે નિરખવા પણ ન પામ્યા તે જિજ્ઞાસારૂપી વજન ટોપ પહેરી, નવગુતિરૂપી કન્યાને તું પરણવા પામ્યો છે, એનો પ્રેમ બહુ બહુ બખ્તરથી પિતાને ઢાંકી, સત્વરૂપી તીણું સદા મેળવતો રહે છે, અને એનું વચન કોઈ દિવસે અને બ્રહ્માસ્રરૂપી મૂળ ઉત્તર ગુણેના બાણ વધત ખંડતે નહિ, જેથી આ મહાન કલ્યાણકારક પ્રસ કરી, આર્જવથી પ્રાપ્ત કરેલ છત્રીસ પ્રકારના ધનુષ્પો ગવડે તે મહાન નિવૃત્તિને ભજીશ.૨
રૂપી શાથી, શ્રી ચાલુક્ય અમેઘ થયા. શ્રી હેમાતેને સર્વ પ્રકારે પ્રીતિકારિણી જોઈને કત શિરોમણિ ચાય તેની ફલાવિધિ કરી, વિંશતિ વાતાગ રાજર્ષિ પિતાના આત્માને તેના દ્વાર પાળ સમજવા સ્તવનમાં રહેલ અતર્ધાન થવાની ગુટિકા પ્રાપ્ત લાગે, હવે એક વેળા અતિ હાલમાં આવી ગયેલા કરી; મેહપર જય મેળવવાનો નિશ્ચય કર્યો. ધર્મ, અને પ્રેમને પરવશ થયેલા પિતાના પ્રાણપ્રિયને શમ-દામ-વિવેકાદિ મહા સુભ વડે વિકટ મૂર્તિ જાણીને ધમનન્દિની આ પ્રમાણે બેલી-હે : પ્રિય રૂ૫ થઈ: શ્રી મહારાજાના પ્રદેશની નજીકમાં તમ! મારા પિતાને પુનઃ સ્વસ્થાને સ્થાપન કરો આવી પહોંચે. અને મેહને જીતીને મહારા મનોરથો પૂરણ કરે. એ હસ્તિને સંગ્રામની મોખરે કર્યો. જ્ઞાનદર્પણ
સજજનોની પ્રતિજ્ઞા મેરૂ પર્વત જેવી અચળ નામના દૂતને મહારાજા પાસે પાઠવ્યા. અજ્ઞાનહોય છે;
રાશિ નામનો પ્રતિહારી મોહરાજાની પર્ષદમાં તેને કારણકે:--
લઈ ગયે. મહરાજના કુંજરને તેણે જે તે તે જે જેને કહ્યું હોય-જે કાંઇ પિતે વધે હોય, આવા પ્રકારનો હતો:– અને જેની પતે પ્રતિજ્ઞા કરી હોય તે સજજનો ઇતિર આચારવાળા ચારકષાયરૂપ જેને ચાર પત્થરની રેખા ગણી નિશ્ચય પાળે છે.
ચરણ છે, મિથ્યાત્વરૂપી જેને મહાન કાયા છે, વળી નીચ કે વિધ્રના ભયથી કાર્ય આરંભ શો અને આર્તધ્યાનના અધ્યવસાયારેપા જેન બ કરતા નથી–મધ્યમ લાકે કાયૅને આરંભ કરે છે; તાળા છેઅને સંસારરૂપી વનને તાર જે થR પરંતુ વિદ્ધ આવતાં તેને છોડી દે છે. અને ઉત્તમ- ભ્રમણ કરી રહ્યા છે એ માહના મગજ કા જને હજારગણું વિનોથી વારંવાર તાડિત થયા મનને વિહળ કરી રાખતા નથી ?" છતાં પ્રારંભેલું છોડતાં નથી.
સમીપમાં રહેલા મહતૃપતિને કદાગમ નામને પ્રિયાના પ્રેમથી ભાવયુક્ત વચનોના શ્રવણથી મંત્રી બોલી ઉઠ્યો, અરે ! દૂત ! તું કોણ છે ! તને શ્રી ચાલુક્ય પ્રત્સાહીત થયો: પિતાના આત્મામાં કોણે મોકલ્યો છે ? શા માટે મોકલ્યો છે ? એવું
તના આવિર્ભાવ કરતાં શ્રી ધર્મભૂપની સાથે જ્યારે તે બોલી ઉઠે ત્યારે જ્ઞાનદર્પણ તેને કહે વિચાર કરી મોહની ઉપર ચઢાઈ લઈ જવાની છે–અરે ! હે ! તૈિયારી કરવા લાગ્યો. સંધ્યાનરૂપી સેનાધ્યક્ષને મોહમંત્રીન! જ્ઞાનપણ મારું નામ છે. અને ૨ મેક્ષને.
શત્ર ઉપર હલ્લો લઈ જનારા પ્રખર નૃપોની શ્રેણીમાં
