________________
ધ આધ-ગ્રંથમાળા
- ૩૦ :
: પુષ્પ
તે થોડુ'ક ચાલ્યા કે રસ્તામાં એક માણસ સામેા મળ્યું. તેને
6
આ
6
ઋણુગુપાલે પૂછ્યું કે ‘ ભાઈ ! તમારું નામ શું ? ' પેલા માણસે કહ્યું ધનપાલ !' સાંભળીને ઋણુપાલ ખેલી ઉઠયા કે · વાહ ! કેવું સુંદર નામ છે ? ભાઈ ! તમારું નામ સાંભળીને મને અતિ આન થાય છે. ’ તે વખતે ધનપાલે કહ્યું કે ‘ ભાઈ ! મારું નામ સાંભળીને તમને આનંદ થાય છે, પરંતુ હું શું કરું છું તે જાણા છે ? ' શુશુપાલે કહ્યુ: - ધનપાલ છે એટલે ધનસંઘરતા હશે અને મનમાન્યું વાપરતા હશે.. • એ સાંભળીને ધનપાલે કહ્યું કે · અરે ભાગ્યશાળી ! મારી પાસે તેા એક ફૂટી બદામ પશુ નથી. હું સવારથી સાંજ સુધી આ ગામમાં ભીખ માગું છું ત્યારે મારું પૂરું થાય છે. ફાઈએ મારું નામ ધનપાલ પાડયું, તેમાં શે દહાડા વળ્યે ? નામનાં કાંઇ થોડાં જ બચકાં ભરાય છે ?
6
"
'
આ સાંભળી તણુઠણુપાલ ઠરી ગયા. લખમી છાણાં વીણે અને ધનપાળ ભીખ માગે એ તે અજબ કહેવાય ! અહીંથી આગળ જતાં એક સ્મશાન આવ્યું. ત્યાં એક મડદાંને અગ્નિદાહ દેવાઈ રહ્યો હતા. તે જોઈને ઠંગુઠણુપાલે ડાઘુમાંનાં એક જણને પૂછ્યુ` કે ‘ અરે ભાઈ! કાણુ મરી ગયું ? ' એટલે તે માણસે કહ્યું કે ‘ અમરશીભાઈ ગુજરી ગયા. બિચારા ભગવાનનું માણુસ હતા ! કાઇ દિવસ મરતાંને પણ મર કહેતા નહિ. વળી તેમના નખમાં એ રાગ ન હતા, છતાં શુ થયું કે તે એકાએક ઢખી ગયા ! ' શુશુપાલે કહ્યું · પણ અમરશીભાઈ મરે ખરા ?' આવે વિચિત્ર પ્રશ્ન સાંભળીને પેલે માણુસ શુશુપાલ સામું તાકી રહ્યો અને કહેવા લાગ્યું કે
