________________
અમાધ-ચંથમાળા
: ૩૪ :
પ્રકારની તપશ્ચર્યાવડે ઈદ્રિયે તથા દેહનું દમન કરે છે તેઓ દુબળા શરીરવાળા જણાય છે, જે ગુરુઓ અતિ ઉત્સાહથી ત્યાગ માર્ગને સ્વીકાર કરે છે પણ તપશ્ચર્યાનું જોઈએ તેવું અવલંબન લેતા નથી, તેઓ મધ્યમ શરીરવાળા જણાય છે; જ્યારે સાધુપણું લીધા પછી ત્યાગ અને વૈરાગ્યને ભૂલી જઈ મનગમતા માલમલીરા ઉડાવનાર ગુરુએ રૂછપુષ્ટ શરીરવાળા જણાય છે. વળી આવા ગુરુઓ યુક્તિબાજ, દાંભિક તેમજ ધૂર્ત હોવાથી બાહ્ય આડંબર અતિશય રાખે છે તે ગળામાંને સુંદર ઘંટ સમજ. આવા ગુરુઓનું શરણું સ્વીકારવાથી તત્ત્વબોધપી દૂધ મળતું નથી. •
ગુણહીન ગુરુઓ કેવા હોય છે, તેનું પ્રતિબિંબ નીચેની કહેવામાં પડે છે.
બાવો બેઠે જપે અને જે આવે તે ખપે.' ગુરુ થઈને બેઠેલા બાવાજીઓ બેઠા બેઠા ભગવાનના નામને જાપ જપે છે, પણ ભેગ-ઉપગની કોઈપણ સાધન-સામગ્રી છોડતા નથી. તેમને રહેવા માટે સુંદર મઠ કે સગવડ ભરેલાં આશ્રમ જોઈએ છે. તેમને પ્રવાસ કરવા માટે હાથી, ઘેડા, પાલખી, ગાડા, રથ, સીગરામ, ઘોડાગાડી, મોટર કે રેલ્વે જેવાં વાહને જોઈએ છે. તેમને અંગ ઢાંકવા માટે સુંદર અને મુલાયમ રેશમી વસ્ત્રો જોઈએ છે અથવા કશબી શેલા અને દુપટા જોઈએ છે. તેમને ગળામાં કૂલનાં હાર જોઈએ છે, હાથમાં ફૂલની કલગીઓ જોઈએ છે અને સૂઈ રહેવા માટે રેશમી તળાઈઓ તથા ફૂલની પથારીઓ જોઈએ છે. વળી વાતાવરણ સ્વચ્છ રાખવા માટે
