________________
પાંચમુ :
: ૫૯ :
ગુરુદન
નતાના સંયમમાં ઉદ્વેગ ઉપજે એવા ખેદ ન કરે, કે “ ‘હું આવી ઉગ્ર તપશ્ચર્યાદિ સયમવાળા છું. તા પણ આગમ તત્ત્વ જાણુતા નથી, બહુશ્રુતપણું પ્રાપ્ત થતું નથી ?” ઈત્યાદ્રિ ખેદ– ઉદ્વેગ ધારણ ન કરતાં મતિજ્ઞાનાવરણીયને ઉદય વિચારી સચમભાવમાં લીન થાય, તે અજ્ઞાન પરીષહ જીત્યા ગણાય.
૨૨. સમ્યક્ત્વ પરીષહ—અનેક કષ્ટ અને ઉપસર્ગ પ્રાપ્ત થવા છતાં પણ સર્વજ્ઞભાષિત ધર્મની શ્રદ્ધાથી ચલાયમાન ન થવું. શાસ્ત્રાના સૂક્ષ્મ અર્થ ન સમજાય તે વ્યામાહ ન કરવા, પરદર્શનમાં ચમત્કાર દેખી મેાહ ન પામવા ઇત્યાદિ સમ્યક્ત્વ. પરીષહ કહેવાય.
ટૂંકમાં તિતિક્ષા વધુ સહનશક્તિ કેળવવી અને ગમે તેવા પ્રતિકૂલ સાગામાં કે અગવડભરી સ્થિતિમાં પણ પેાતાના વ્રત–નિયામાં સ્થિર રહેવું, એ ગુરુપદની ખીજી ચેાગ્યતા છે. જેએ તેમ ન કરતાં સુખ-સગવડાને ઇચ્છે છે, તેનું અંતે વૃદ્ધપુત્રની જેમ પતન થાય છે.
વૃપુત્રનું વૃત્તાંત.
કાઈ વૃદ્ધ પુરુષે અને તેના પુત્રે સાથે દીક્ષા લીધી અને અંને જણુ સાધુજીવન ગાળવા લાગ્યા. તેમાં પિતાને પુત્ર પર ઘણી મમતા હતી અને પુત્રથી સાધુજીવનની કઠિનતા સહન થતી ન હતી, તેથી એક વાર પુત્રસાધુએ પિતાસાધુને કહ્યું કે - હૈ પૂજ્ય ! કાંટા—કાંકરાવાળા માર્ગ પર ચાલતાં મારા પગ સારાઈ જાય છે અને તાપથી તળવાઈ જાય છે. ' ત્યારે પિતાસાધુએ તેને પહેરવા માટે કાઈક ઠેકાણેથી યાચીને કંતાનના માજા લાવી આપ્યા.
"
