________________
ધ બાધ-ગ્રંથમાળા
: ૭ :
: પુષ્પ
અનવસ્થિત ચિત્ત ઉપર ગામતી ડેાશીનું દૃષ્ટાંત
શ્રીપુર નગરમાં વસુ નામે એક શેઠ હતા. તેને ગેામતી નામે સ્ત્રી હતી અને ધનપાલ નામે પુત્ર હતા. હવે વખત જતાં વસુ શેઠ મરણ પામ્યા અને વડીલ તરીકેના સર્વ ભાર ગામતી ડેાશી પર આવ્યા. એ વખતે તેણે ધીરજ તથા કુનેહથી કામ લેવાને બદલે ખૂબ જ કડવી વાણીના ઉપયોગ કરવા માંડ્યો અને તેથી ઘરમાં રાજ કકાસ થવા લાગ્યું. આથી એક વાર ધનપાલે કહ્યું કે ૮ માજી ! હવે તમારે ધર્મ કરવાના દિવસે છે, માટે બધી ડ્રીકર-ચિ'તા છેોડીને ધર્મ કથાનું શ્રવણ કરો. આવતી કાલથી આપણે ત્યાં એક વિદ્વાન શાસ્ત્રી દ્વારા ધર્મકથા વંચાય તેવા હું પ્રધ કરીશ.' અને ધનપાલે તે મુજબ સઘળે પ્રબંધ કર્યાં.
બીજા દિવસે શાસ્ત્રીજી મહાભારતની પાર્થી લઈ ને આવ્યા અને એક ઊંચા આસન પર બેઠક જમાવીને મહાભારત વાંચ વાની શરૂઆત કરી તેમાં તેમણે પહેલુ વાક્ય વાંચ્યું કે મીમ રવાન' - ભીષ્મ આલ્યા.’ તે વખતે કથા સાંભળવા બેઠેલી ડાશીનું ધ્યાન ખડકીમાં ઉભેલા કૂતરા તરફ ગયુ’. એટલે ‘ હડ હડ' કરતા ઊભા થયા અને લાકડી વડે તેને ફટકાર્યાં, પછી લાકડી ઠેકાણે મૂકીને કથા સાંભળવા બેઠા. ત્યારે શાસ્ત્રીએ ફરી વાંચ્યું કે ‘ મીલ્મ ૩વશ્વ' પરંતુ તેમનું આ વાકય પૂરું થયું ત્યાં તા ડાશીની નજર રસોડા તરફ પડી. ત્યાં એક ખીલાડી ધીમા પગલે દૂધની તપેલી ભણી જઈ રહી હતી, એટલે ડોશી • છી છી ’ કરતી ઊભી થઇ અને રસોડામાં બધું આછું-પાછું કરીને કથા સાંભળવા એડી. હવે શાસ્ત્રીજીએ કરીને શરૂઆત
