________________
ધર્મબોધ-ચંથમાળા : ૨૮ :
' પુષ્પ ઠણઠણપાલે કહ્યુ “પરંતુ પિતાજી! આવું લજામણું નામ તે કેઈનું પણ જોવામાં આવતું નથી ! વળી સાંભળવામાં પણ તે કેવું કઠોર લાગે છે? કણ-કણ-પાલ!!! જાણે કઈ ખાલી વાસણ ખખડતું ન હોય !”
પિતાએ કહ્યું: “બેટા ! એ તે દૃષ્ટિ તેવી સૃષ્ટિ. કોઈને એ નામમાં કઠોરતા લાગતી હશે તે અમને તેમાં મધુરતા જણાય છે. અમારા લાડીલા ઠણઠણપાલનું નામ સાંભળતાં જ અમારું લેહી શેર શેર ચડી આવે છે; અને બધાં નામે કાંઈ સાર્થક હોતા નથી. દાખલા તરીકે કોઈનું નામ કચરો હોય છે, કેઈકનું નામ પૂજે હોય છે, કેઈકનું નામ ગાંડે હોય છે અને કેઈકનું નામ ભી હોય છે. તેથી એમ સમજવાનું નથી કે તે માણસ કચરા જે પંજા જે, ગાંડે કે ભિક્ષુક હોય છે. ખરી વાત તે એ છે કે નામ ગમે તેવું હોય તે પણ તેની પાછળ કામે સારાં થાય તે એ નામ સહુને પ્યારું થઈ પડે છે. ત્રાષભ, કૃષ્ણ, યુધિષ્ઠિર, ભીમ, અર્જુન, નકુલ વગેરે નામે એ રીતે જ કપ્રિયતાને પામેલાં છે. ઋષભ એટલે બળદ, કૃષ્ણ એટલે કાળો, યુધિષ્ઠિર એટલે યુદ્ધમાં સ્થિર રહેનારે (પર્વત), ભીમ એટલે ભયંકર, અર્જુન એટલે સાદડનું વૃક્ષ અને નકુલ એટલે નેળીઓ. તારી દષ્ટિએ આમાં કંઈ પણ નામ સુંદર નથી છતાં તે નામે આજે હજારો હૈયાનું આકર્ષણ કરી રહ્યા છે અને લાખે મસ્તકનાં વંદન પામી રહ્યાં છે, માટે નામ કરતાં કામ પર જ વધારે ધ્યાન આપવું.”
આમ છતાં ઠણઠણપાલના મનનું સમાધાન થયું નહિ અને
