________________
ભગવાન મહિલનાથ : 11
એ કાળે મિથિલામાં રાજા કુંભ અને રાણું ધારિણીની ભારે આરાધના પછી રાજકુમારી મહિલકા જમ્યાં. રૂપમાં અજોડ, ગુણમાં અજોડ! પણ તેજ ન હોય તે રૂપ શા કામનું! ત્યાગ ન હોય તે ગુણ શા કામના!
સહુ જ્યારે રાજકુમારીનાં વખાણ કરતાં, ત્યારે કુંવરી હસીને કહેતાંઃ રૂપ તે સાચું અંતરનું, એ રૂપાળું ન હોય તે આ રૂપ તે ઠગારું છે.”
સહુનાં અંતર આ બાળકુંવરીના કાલા કાલા બેલ પર ઓળઘોળ થઈ જતાં.
કુંવરી એવાં શુભ પગલાંનાં કે એમની પછી રાજને પાટવી કુંવર જમે. પ્રજાએ ઉત્સવ આરંભે તે રાજાજીએ કહ્યું: “મારે મન કુવરી મલ્લિકા કે નવતજા કુંવર મલ્લ બંને સરખાં છે.”
પણ રાજસિંહાસન તે કુમાર મલ્લને મળશે ને?” પ્રજાજને પ્રશ્ન કરી બેસતા.
જરાય નહિ, રાજકુમારી મલ્લિકા સિંહાસન શોભાવશે. કઈ વાતે એ ઓછી – અધૂરી છે કે એને સિંહાસન ન મળે?' પિતા પિતાના મનની મોટાઈ બતાવતા.
પણ લેક કહેતું: “ગમે તેમ તેય દીકરી ને! એ તે પારકા ઘરની લક્ષ્મી! ખરે ઉત્તરાધિકારી તો રાજકુમાર મલ!'
પણ મોટા થયેલા કુમાર મલે જ્યારે એક દહાડો જાહેર કર્યું કે, “મારા પૂજ્ય મોટાં બહેન મલ્લિકા રાજ
