________________
ભગવાન મલિલનાથ : 9
મારા રાજ, અંધારામાં અજવાળાં કરે તેવું. ચામડી તે સેનેરી મૃગ જેવી! આંખે તે આ શતદલ ને પિયણથી સુંદર ! એમની રેમરાજી કેસરથી મૂલવાય છે. એમના મુખને ચંદ્રથી પણ વધારે નિષ્કલંક ને કમળથી વધુ શ્રીભર્યું જોઈ કવિઓ પણ મૂંગા થઈ નેતિ નેતિ' કહે છે.”
પણ એનાં બીજા અંગપ્રત્યગોનું વર્ણન!” શૃંગારિક કાવ્ય આસ્વાદવાના શોખીન રાજવીઓ વધુ રસભરી રૂપ આનીની માગણી કરતા.
નેતિ! નેતિ! મહારાજ! એ વર્ણન શક્ય નથી. એની અદબ કરવાનું મન થાય એવું એ સૌંદર્ય છે.”
“નિરર્થક, અડધી વાતમાં તે શી મજા? રે માનસરોવર પર કાગડાઓને મેકલવા નિરર્થક છે, ત્યાં તે ક્ષીર–નીરના વિવેકી હંસને જ મોકલવા ઘટે. અરે, છે કેઈ ચિત્રકાર? જાઓ, ને કઈ પણ ઉપાયે મિથિલાની એ રાજકુંવરીનું ચિત્ર દેરી લાવે. મેં માગ્યાં ઈનામ મળશે.”
પીઠ પાછળ બડબડવાની આદતવાળા રાજદૂત કાગડાને મિષ્ટાન્નને શે આસ્વાદ! એને તે જોઈએ” આવું આવું બબડતા મળ્યું તેટલું ઈનામ લઈને બહાર નીકળી જતા.
ચિતારાઓની એક ફેજ મિથિલા તરફ રવાના થતી દેખાતી. દુનિયામાં પુરસ્કારનું પરિબળ ભારે છે!
