________________
ભગવાન મલ્લિનાથ : 23
આવવુ' જોઈ એ. એ આવે તે આપણે જવુ ન જોઈ એ. કઈક મર્યાદા તા રહેવી જોઈએ ને! ન જાણે એ મને કેવા પામર ને વિષયી ધારશે! જે ભાવિલાસ એમને સ્પર્શીતાય નથી, એ આપણને કેવા ઘેલા બનાવી નાખે છે! રે! હુ પામર, અહેનને કેમ કરીને મેં મતાવીશ?’
શચીદેવી કુમારી મલ્લિકાનું આગમન સાંભળી તેમને મળવા રંગભવનમાં પ્રવેશ્યાં. સામે જ સ્વસ્થતાની મૂર્તિસમાં પ્રસન્નતાની પ્રતિમાસમાં મલ્લિકા ઊભાં હતાં. એ આગળ વધ્યાં. મલ્લિકા તા જેમ હતાં એમ ને એમ ખડાં હતાં. એમના મુખ પરનું મંદસ્મિત એમ ને એમ જ હતું.
શચીદેવી વધુ નજીક સર્યાં", પણ મલ્લિકા તે ન આલે ન ચાલે. શચીદેવી વિશેષ નજીક ગયાં, તેમને પોતાની મૂર્ખતાના એકાએક ખ્યાલ આવી ગયા.
-
શચીદેવી પેાતાની ભૂલ પર જોરથી હસી પડયાં. અરે, આ તે માત્ર ચિત્ર છે, કુમારી મલ્લિકાની માત્ર પ્રતિકૃતિ છે!
એ હાસ્યના પડઘા કુમાર સાથેના મડળમાં પડયો. હાસ્યનું કારણ જાણવા સહુ એકદમ ર'ગભવનમાં આવ્યાં, શચીદેવીનુ તા હાસ્ય માય નહિ! અરે, કુમારે કોની શરમ કરી! વાહ કુમાર વાહ! વાહ તમારી ચતુરાઈ !
કુમાર મલ્લુ પેાતાની મશ્કરી થતી સાંભળી એકદમ ત્યાં ધસી આવ્યા. શચીદેવી તે જોરથી હસી રહ્યાં હતાં. તેઓ હસતાં હસતાં ખેલ્યાં :
