________________
50 ઃ જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩–૧ વીતરાગતાની સ્મૃતિ જેવાં તમે, ને કયાં વિષયકીચમાં રમતા કીડાઓ અમે ! અરે, પણ તમારા વચને અમને પણ કંઈક સાક્ષાત્કાર થઈ રહ્યો છે. અર્ધનિદ્રામાં જોયેલા સ્વપ્નની જેમ કેઈ અગોચર પ્રદેશ અમારી કલ્પના સમક્ષ ઊઘડી રહ્યો છે. અંધારી અમારી આંખે સામે નવજીવનનાં કઈ કિરણે પ્રકાશ વેરી રહ્યાં છે. પણ હજી એ બધું આછું આછું છે. કહે, કહો, તમે જ તમારી મીઠી મેહક બાનીમાં કહે કે પૂર્વભવમાં અમે કેણ કોણ હતા? તમારે ને અમારે પ્રીતિએગ કે હો? અમે કેમ પુરુષ રૂપે પેદા થયા, તમે કેમ સ્ત્રી રૂપે અવતર્યા? હે રાજકુમારી! હવે તો પરભવને પ્રીતિગ આપણને એક કરી રહ્યો છે. વાસના વિકારના મેઘથી ઘેરાયેલું આકાશ હવે વરસીને સ્વરછ થઈ ગયું છે. તમે જેવા રંગો પૂરશે એવા રંગ પૂરાશે.”
“રાજ, બધુંય કહું છું. માનવ-દેહની અશક્તિઓ જાણવા છતાં. માનવ તરફ – જીવ માત્ર તરફ – પ્રેમભાવ રાખવે એનું નામ જ ધર્મ ! આપણે બધાએ એ ધર્મ આરાધે. એ આરાધનાએ આપણે ઉદ્ધાર કર્યો. મૃત્યુ પામી આપણે સહુ અમરેલેકમાં ગયા. ત્યાંથી આ પૃથ્વી પર આવ્યા.
- મિત્ર અચળ તે સાકેતપુર(કેશલ)ને રાજા પ્રતિબુદ્ધિ તરીકે જન્મે.
ધરણને જીવ ચંપાપુરીમાં ચંદ્રછાય રાજા થયો. " “પૂરણ શેઠના આત્માએ શ્રાવસ્તિમાં રાજા રુકિમને દેહ ધારણ કર્યો.
