________________
48 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧ તમે નહિ વાગ્યું હોય તે પૂર્વજન્મનાં સુકૃતનું ફળ તમે આજે આસ્વાદો છે, પણ હવે પછી નવાં સુકૃત નહિ કરે
? દેવાળિયા વેપારીની જેમ તિજોરીની પુરાણી સંપત્તિ ખચી નાખશે, ને ખાલી થયેલી તિજોરી નહિ ભરે તે ?”
“ફરી પાછી એ સાતે મિત્રોને ત્યાગી પુરુષની કઠેર વ્રતનિયમની વાતમાં અભુત સત્ય છુપાયેલું લાગ્યું. રાજ, યુવાનીને સામાન્ય રીતે ઉપદેશ નથી રુચ, પણ જે યુવાની ધન્ય થવાની હોય છે, એનાં મનદ્વાર અને શ્રવણદ્વાર આવી કલ્યાણપ્રદ વાતો માટે સદાકાળ ખુલ્લાં રહે છે. એ મહાન ધર્માત્માએ સહુને પિતાની વાતમાં રસ લેતા નિહાળી આગળ ચલાવ્યું :
આ ભોગ ભુજંગની ફણા જેવા છે. આ સંપત્તિ સમુદ્રનાં મેજાં જેવી ચંચળ છે. સાગરના જુવાળને મેજોની જેમ એ જ તમને આગળ ધકેલે છે ને એ જ તમને પાછા ખેંચી જાય છે. ને આ રંગભર્યું યૌવન ઇદ્રધનુ જેવું ક્ષણજીવી છે. બાહુબળ ખરેખર બહુ નિષ્ઠુર છે, સ્વાર્થ ભારે કૂર છે, અજ્ઞાન ભારે અંધ છે, ગર્વ તે સત્યાનાશનું બીજ છે. પ્રેમ અને દયામૂલક ધર્મને આરાધે ! ધર્મ એ આત્માને નિજને સ્વભાવ છે, – જેમાં પ્રીતિ અને પ્રતીતિનું સુંદર વિશ્વ વસે છે!”
આ સમતાવંત સાધુના વચને સાત મિત્રે પર ભારે અસર કરી. રાજા મહાબળે ગાદીત્યાગ કરવાને ને સંન્યાસ ગ્રડવાને નિર્ણય કર્યો. પણ એ તે સાતે જણ સાથે હતા –
