________________
ભગવાન મલ્લિનાથ : 35
[૬] અશોક નામના ઉદ્યાનમાં રાજકુમારી મલ્લિકાએ એક ભાયામંદિર નિર્માણ કરવા માંડયું છે. મહાપુરુષોની વિચિત્ર લાગતી કાર્યપદ્ધતિની ચગ્યતાને નિર્ણય પરિણામ પરથી જ કરી શકાય છે. રાજાઓને મળવા બોલાવીને, રાજકુમારી તે વળી આ નવી પ્રવૃત્તિમાં પડી ગયાં હતાં. એમના મનની ગત કઈ પારખી શકતું નહિ. માયામંદિરની ભીંત સુવર્ણની બનાવી, અને રત્નમુક્તા જડિત છત્રથી આચ્છાદિત કરી. એને છ ખંડ બનાવ્યા. ને યે ખંડનાં દ્વાર એક મેટા ખંડમાં પડે તેવી રીતે રખાવ્યાં. એ મોટા ખંડને સુંદર નકશીથી ને ભાતભાતની કળાકારીગરીથી સુશોભિત બનાવ્યું. એની મધ્યમાં એક પોતાના જ કદની – પોતાની જ પ્રતિમૂર્તિ લાગે તેવી – પ્રતિમા બનાવવા શિલ્પીઓને આજ્ઞા કરી.
રાત અને દિવસ એક કરી શિલ્પીઓએ સુંદર પ્રતિમા નિર્માણ કરી. એ જ કાજળના જેવી શ્યામ કેશવાળી, એ જ ઇંદ્રનીલમણિનાં જેવાં નયન; એ જ પ્રવાલના જેવા આરક્ત અધર; એ જ જાનુપર્યત દીઈ બાહુદ્ધય; એ જ સુંદર ભ્રકુટી; એ જ ભુવનમેહન સૌંદર્યભર્યા સાક્ષાત્ રાજકુંવરી ! હમણું બેલ્યાં કે જાણે બોલશે! અરે, અબઘડી હસ્યાં કે હસશે!
શિલ્પીઓ માત્ર પ્રાણ મૂકી શક્યા નહેતા, વાચા આપી શક્યા નહતા, નહિ તે સંસારમાં એક નહિ પણ રાજકુમારી મલ્લિકા બે હેત. અને એ રીતે જીવંત પ્રતિમાં
