________________
42 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧
ન થયા ? શુ વિકારોએ તમને એટલા બધા વશીભૂત કરી લીધા છે? ’
રાજાએ કિક વ્યમૂઢ બની ગયા હતા. રે, જે સ્વયં જ્ઞાનમૂતિ છે, વિવેકવિશારદા છે, એની સામે કઈ ખેલવાનું ડહાપણ કરવા જતાં રખે મૂર્ખ બની ન બેસીએ !
· રાજવીએ, શરમાશે। મા! મનુષ્ય માત્ર પર મને પ્રેમ છે. અજ્ઞાન, અવિવેક અને અસયમ જ સર્વ પાપનુ મૂલ છે. તમને કઈ વાતની કમીના છે! છતાં તમારામાંના કોઈ કહી શકશે, કે અમે સથા સુખી છીએ, અમે નિરાંતે જીવીએ છીએ? પ્રેમથી વતી એ છીએ ને પ્યારથી જીવીએ છીએ? તમારા ભડાર તમારી છાતી પર ચિતાભાર અનીને પડયા છે, તમારા અંતઃપુર હૈયાહેાળી જેવાં બન્યાં છે. રાજકાજ તેા મેાતના મામલા જેવાં બન્યાં છે. માનવી તરીકેની તમારી ફરજો, સગૃહસ્થ તરીકેને તમારે। વિવેક, પ્રજાપાલક રાજા તરીકેના તમારા આદશ તમે કેવા ભ્રષ્ટ કરી નાખ્યા છે? શુ તમે તમારી પીઠ પાછળ ખડા મેતને ભૂલી ગયા છે? તમે પેલા કીડીચુગતા કબૂતર પર તરાપ મારતા નિર્દેય ખાજ જેવા છે, કે જે ખાજની પીઠ પાછળ ક્રૂર શિકારી શરસંધાન કરીને જીવ લેવા ખડા છે; જે શિકારીને એક પગ કાળા મણુઝર નાગના દર પર પડયો છે ! રાજન્યા ! અંતરની ખાજ કરેા. સુખ તે અંતરમાં વસે છે.'
‘રાજકુમારી, અમે ભૂલ્યા ! આજ તમે અમને ગુરુ મળ્યાં! અમારું' જીવતર સુધારા. કહેવાઈ એ છીએ રાજા પણ સાચેસાચ દુનિયામાં અમારા જેવુ... કોઈ દુઃખી નથી!'
