________________
44: જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧ એ દષ્ટિ અત્યારે એક દિવ્ય તેજથી અંજાઈ ગઈ હતી. એ દષ્ટિની સમક્ષ પુરુષાકૃતિવાળે તેજપુંજ જાણે ચારે દિશાને અજવાળ ખડે હતે.
અરે ધિક છે અમારા અવતારને! આ અમારી વિષયી આંખે અંધ થઈ જાઓ! આ અમારા સશક્ત બાહુ સુકાયેલા પાંદડાની જેમ ખરી પડે ! આ અમારું સામર્થ્ય અમને જ બાળી નાખે! અધમ, અધમાધમ એવા અમને સંસારમાં જીવવાને કઈ હક નથી ! અમે પૃથ્વી પર ભારભૂત છીએ.”
રાજાઓના દિલમાં પશ્ચાત્તાપને પાવક પ્રજ્વલી ઊઠયો. તેઓને આશ્વાસન આપતાં રાજકુમારી બોલ્યાં :
જીવવાને સહુ કોઈને હક છે. ફક્ત જીવન માટે તમારો દષ્ટિકણ સુધારે! સ્ત્રીને, સંપત્તિને તમારા શેખનું સાધન નહિ, પણ ઉત્કર્ષનું સાધન માને.
“રાજ, તમને બેટું લગાડવા આ નથી કહેતી. તમારું મારા તરફનું આકર્ષણ પણ કઈ પૂર્વજન્મના પ્રીતિગને જ આભારી છે, નહિ તે આ અફાટ વિશાળ સંસારસાગરમાં કઈ કઈને મેળાપ સંભવિત નથી. મારે ને તમારે આ જન્મને નહિ પણ પૂર્વજન્મને કઈ ભારે ઋણાનુબંધ આપણને અહીં એકત્રિત કરી રહ્યો છે!”
પૂર્વજન્મને ત્રાણાનુબંધ?” યે રાજાઓ એક સાથે પિકારી ઊઠયા.
