________________
36 ઃ જેનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧ નિર્માણ કરવાની શક્તિ આ સર્વ કલાકુશળ શિલ્પીઓ પાસે હેત તે...એક પુષ્પ માટે છ છ મધુકરને યુદ્ધ કરવાં ન પડત!
અને રાજકુમારી મલ્લિકા પણ જાણે એને પિતાની જીવન્ત પ્રતિકૃતિ માનતાં ન હોય તેમ, તેને માટે પણ, પિતે જમતાં તેથી પણ અધિક રસવાળા ભેજનના થાળ મેકલવા લાગ્યાં. આ સુવર્ણ પ્રતિમાને મુખથી ઉદર પર્યતને ભાગ પિલે રાખવામાં આવ્યું હતું, ને મસ્તક ઉપર મેટું કમળનું ઢાંકણ કરવામાં આવ્યું હતું. એ ઢાંકણમાંથી જ એક એક કેળિયે આહાર અંદર નાખવામાં આવતું. રે, એક તરફ મહાયુદ્ધને ભૈરવનાદ ગાજતે હો, ને બીજી તરફ આ જ્ઞાની, વિવેકી રાજકુમારી શી બાળચેષ્ટા આદરી બેઠાં હતાં! શું આ રીતે યુદ્ધની સળગેલી ચિનગારી તેઓ બુઝાવી શકવાનાં હતાં !
કઈ વાર કુમારી મલિલકાને ભેળે ભાઈ મલ પ્રશ્ન કરી બેસતો, કે “બહેન, આ શી બાળચેષ્ટા આદરી બેઠાં છે!”
મારા વીરા!” કુમારી મલિકા મધુ–માખણને સ્વાદ ફિકકો લાગે એવી મીઠાશથી કહેતાઃ “આપણે સહુ સાગરકિનારે રમતાં બાળક જેવાં જ છીએ, જે સહામણું લાગતાં શંખ છીપલાંને ખાતર હાથમાં રહેલ સુવર્ણને વેડફી નાખીએ છીએ. આ અજ્ઞાની બાળકોને સમજાવવા માટે તે બાળચેષ્ટા જેવું જ જોઈએ ને!”
