________________
32 : જેનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧
રાજકુમાર મલ પણ અહીં દિવસેથી ઊંધ્યા નથી. યુદ્ધની ભારે તૈયારીઓ કરી રહ્યા છે. સેના તે સાવ નાની છે, પણ એક એક સૈનિક હજારને હણ શકે એવા સહસંમલેનું સૈન્ય ખડું કર્યું છે. મિથિલાના રાજવી પણ જતી જિંદગીને આ રીતે ઉજાળવા તૈયાર થયા છે. રણમાં મૃત્યુ કયાંથી!
સહમાં રાજકુમારી મલિલકા દેખાવે ખૂબ શાન્ત છતાં ઊંડી ઊડી મને વ્યથા અનુભવી રહ્યાં હોય, એમ જણાય છે. કઈ ભારે વિચાર-વિમર્શમાં તેઓ ડૂખ્યાં હોય એમ લાગે છે. આજે સવારે એકાએક તેઓ રાજસભામાં આવ્યાં. કુમાર મલે ઊઠીને પિતાનું આસન આપ્યું, પિતાજી પણ એ મહાન દૈવી અંશ તરફ નીરખી રહ્યા. પૂર્ણ ચંદ્ર જેવું મેં ઘડીભર ત્યાં શીળી કૌમુદી પ્રસારી રહ્યું.
પિતાજી, આટલી બધી ધમાલ!”
બેટી, આ તે રાજકાજ છે. લપડાકને જવાબ અહીં લપડાકથી અપાય છે. મારા સૈન્યની શક્તિ તે જો!”
પણ પિતાજી, આ બધું મારે એકને ખાતર ?”
“ના બેટી, અમારા વટને ખાતર. તુ તે માત્ર બહાનું છે. આ નિરંકુશ રાજવીઓને મારે બોધપાઠ આપ છે!”
ને તે તલવારથી ?”
“હા, બેટી! ઝેરનું ઔષધ ઝેર, એ તું ક્યાં નથી જાણતી !”
