________________
ભગવાન મહિલનાથ : 31
વીરરસ, કાં શંગારરસ – એ બે રસ સિવાય ત્રીજા રસના એ ભેગી નહતા. દિગમંડળને પિતાની વિરહાકથી ડેલાવતા એ રાજવીએ શુભ શુકને પિતાના સૈન્ય સાથે મિથિલા તરફ કૂચ કરી ગયા. મિથિલા એકાએક ઘેરાઈ ગયું.
વાતાવરણ યુદ્ધના નાદથી ગાજી રહ્યું.
મિથિલાની રાજનગરીને દિવસથી ઘેરો છે. દુગમાંથી પંખી પણ આવ-જા કરી શકે નહિ એ ન્યૂડ ગોઠવાયે. છે. રાજકુમારી મલ્લિકાને વરવા હોંશીલા છએ રાજાઓના સેનાપતિઓ રોજ મંત્રણાઓ ચલાવ્યા કરે છે. રાજાજીની એક તુચ્છ ઈચ્છાપૂર્તિ માટે માનવીઓનાં લીલાં માથાં વધેરવાં એમનેય ગમતાં નથી. પણ રણક્ષેત્રમાંથી પાછી પાની ન કરવાની ક્ષત્રિયની ટેક એમને થંભાવી રહી છે! જીતેલી નગરીમાંથી સુવર્ણ ને સુંદરીઓની લૂંટ એમને લલચાવી રહી છે!
પણ ક્ષત્રિયેની આ દિલગીરીને ટાળવા મુસદ્દીઓ ને કવિ-ચારણોની “ખાય તેનું ગાય” વાળી જિવાઓ મેદાને પડી છે. એમણે વાતને ભારે ચગાવી છે. છીંદરીને , સાપ બનાવી નાખે છે. વેરનો અગ્નિ ભભુકાવ્યું છે. વીરત્વનું ખૂની જેશ જગાવ્યું છે. યુદ્ધમાં મરનારને સીધું સ્વર્ગ બતાવી દીધું છે. જ્યાં સુરા ને સુંદરીઓ અપરંપાર ભરી પડી છે!
હાકલની જ વાર છે. સૈનિકે મરવા – મારવા સજજ છે!
