________________
22 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧
ત્યારે મેંમાં આંગળાં નાખી જશે અને જ્યારે પિતાની રાણીઓ સાથે પિતે આમાં વિહાર કરશે, ત્યારે શું સ્વર્ગ ભવનની કે ઇંદ્રભવનની શોભા ઝાંખી નહિ પડે?
હેશભર્યો રાજકુમાર મલ્લ નાના હરણબાળની જેમ છલાંગ મારતે રંગભવનનાં પગથિયાં ચડ્યો! શ્વાસભર્યો એ રંગગૃહના પ્રવેશદ્વાર પર જઈને ઊભે. પણ અરે, આ શું ? જે ઊભે તે જ પાછો ફર્યો. એના હર્ષથી પુલકિત માં પર એકાએક ગ્લાનિ કેમ ફરી વળી !
“શા માટે? શા માટે? અરે, રાજકુમાર કેમ પાછા
ફર્યા ?”
- બધે કોલાહલ વ્યાપી ગયે, ને આકસ્મિક બનાવનું મૂળ તપાસવા સહુ ઊંચા-નીચા થઈ રહ્યા. પહેલે પગલે કઈ બિલાડી છીંકી? અરે, રાજકુમારે તો ભારે તરંગી હોય છે. વાતવાતમાં વાંકું પડી જાય! કારણ તે પૂછો !
રાજકુમારના મિત્રે કારણ પૂછવા લાગ્યા. કુમારની પત્ની શચીદેવી પતિને એકાએક પાછા ફરવાનું નિમિત્ત જાણવા ઉત્સુક બન્યાં. કુમાર મલને ચહેરે શરમથી શ્યામ થઈ ગયું હતું, લજજાભારથી મસ્તક ઊંચું થતું નહતું. તે પછી વાત કરતાં જીભ તે કેમ ચાલે?
બહુ આગ્રહ થયે ત્યારે કુમારે કહ્યું: “રંગભવનના મધ્યભાગમાં પૂજનીય બહેન મલિકાને મેં ઊભેલાં જોયાં. વિષયલાલસાના પ્રતીકસમાં રંગભવનમાં તપસ્વિનીસમાં બહેનને જોઈ શરમ ન આવે? આવા સ્થળે એમણે ન
