________________
20 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧
જ કાલ સુધી જે મહામાયાનાં વખાણ કરતાં થાકતે નહિ, એની જ નિંદા – અને તે પણ એના મેં સામે – કરે છે !”
કોઈને પ્યારમાં પડવું એ શું ગુને છે? પ્રેમ તે પ્રકૃતિનું દાન છે. બાળક માતાના પ્યારમાં પડે છે, ભાઈ બહેનના પ્યારમાં પડે છે, શું એમાં દેષ છે? દેષ માત્ર હોય તે તે દષ્ટિને છે! દષ્ટિ પલટો એટલે દુનિયામાં પલટો દેખાશે.”
જય સદ્ગુરુ! તે પ્રણામ! આપનું પ્રવચન સાંભળ્યું. જ્યારે માયાદેવી સામે જેવું પણ જીવનને લ્હાવ છે, ત્યારે તું તેને તરછોડે છે? પણ હું શું કહું? દ્રાક્ષ પાકવાને વખત થાય ત્યારે લીબેબી ખાનાર કાગડાની ચાંચ પાકે, એમાં કેને દેષ? આજે સૌન્દર્યને સાગર તારા દરવાજેથી પાછો વળે છે. સંસારમાં સામે પગલે જવામાં સાર નથી, એ હવે સમજી. તમને પુરુષને તે ધુત્કારવા, તિરસ્કારવા, આજીજી કરાવવી, પાછળ પાછળ ફેરવવા ને પછી કૃપાને એક હાથ લંબાવ, તે જ સીધા રહે. અસ્તુ ! જે હે તે હો. જે સુંદર સ્ત્રી તને મળી છે, તે ગમે તે હ. મારો ગર્વ અખંડિત છે. મારું સ્થાન અચળ છે. હું જાઉં છું, પણ એટલું યાદ રાખજે કે તું આખરે પસ્તાઈશ, ઘરઘરની ઠોકર ખાઈશ. તારે લીધેલો માર્ગ ખોટો છે.”
“કઈ ચિંતા નહિ, નારી! જે પવિત્ર દર્શન લાધ્યું છે, એની એટલી કિંમત ચૂકવવી પડે તે પણ કંઈ વિશેષ નથી. તને નિરાશ ન કરત, પણ હવે હું લાચાર છું. આ
