________________
ભગવાન મલ્લિનાથ : 17
ઃ
કાયાના અવયવે અવયવને તાદશ ચિત્રિત થયેલાં જોવાના એને મેાહુ હતા. એ જરા વધુ નજીક સરી, ને ચિતારાના ખભા સાથે ખભા મિલાવતાં જોરથી એના કાનમાં કહ્યું:
6
ચિતારાજી, જાગેા. જાગા ! હું મહામાયા રાજકુમાર મલ્લના રંગભવનમાં વાસ'તિકા ચિતરવા માટે જેને પ્રતિકૃતિ મનવા ખેલાવી હતી તે હું. જરા એક આંખ આ દેહની શેશભા ઉપર તેા નાખા !'
www.
ચિતારા નિદ્રામાંથી જાગતા હોય એમ જાગ્યા. એણે ધીરેથી નેત્ર ઉઘાડયાં, ને ફરીથી તરત બંધ કરી દીધાં.
‘કેમ, કેવુ... રૂપ ચિતારાજી!' રમણીએ જરા ગÖમાં કહ્યું. એને લાગ્યું કે ચિતારા પેાતાનું રૂપ નિહાળી મુગ્ધ ખની ગયા.
‘ દિવ્ય રૂપ, રમણી ! ' ચિતારાના કંઠમાં કવિતા જાગી હતી !
"
પહેલાં કદી નીરખ્યું હતું ? ?
ચિતારાએ ડાકુ` ધુણાવી ના કહી.
'
જાણા છે, આ રૂપના દર્શન માટે આર્યાવના રાજવીએ પેાતાના અડધેા ખજાના ખાલી કરવા તૈયાર છે. આ પગની પાની પર મેંદી મૂકવા માટે મરી ફિટતા માનવીએ, મારા વિરહથી ઝૂરતા કાયકષ્ટ સહી, મરીને સ્વર્ગમાં જઈ શકે છે, પણ મારી ગુલામી પાની જોઈ શકતા નથી. મારા દ્વાર પર સુવર્ણમુદ્રાના થાળ લઈને અનેક શ્રેષ્ઠિઓનાં ને રાજવીએનાં દાસ-દાસીએ સદા તત્પર ખડાં છે. તે
