________________
ભગવાન મલિનાથ : 15
રંગે! કારણ કે પૃથ્વી રંગ ને આકાર કરતાં રસ અને ગંધમાં વધુ વ્યાપ્ત હતી, ભૌતિક કરતાં દૈવિક શોભા વિશેષ ધારીને બેઠી હતી.
અને એ શભા સ્વયં દેહ ધારીને આવી હોય, એમ પાસેની આમ્રકું જેમાંથી નીકળીને આવતી એક નારી દેખાઈ. સંસારનું સમસ્ત સૌંદર્ય દેહ ધારીને આવતું હોય, ચંદ્રની
સ્ના નારીરૂપે વિહરવા નીકળી હય, પુષ્પોને પરાગ નારીની પ્રતિકૃતિ ધરીને પસાર થતા હોય એ એને ભાસ થયે. પ્રકૃતિને પરિવર્તનનું કારણ સમજાયું. આત્મતેજથી ઝળઙળતી એવી કઈ વિભૂતિના પગલે વિશ્વ પલટાયું નથી. | મેઘના ગંજ વચ્ચે વીજળીને એક સળવળાટ થાય ને પાછે અદશ્ય થઈ જાય – એવું એ દર્શન હતું પળવારનું, દષ્ટિભરનું !
પણ એમાં શું પ્રચંડ બળ રહ્યું હતું ! હજારે કૌમુદિનીની શીતલતા ને સહસ સૂર્યોના તેજથી દમકતા એ મુખ તરફ એક નજર નાખી ન નાખી, અને ચિતારે સુધબુધ સર્વ વિસરી ગયે. આત્માની સ્વસ્થતા હરી લે એવું સૌંદર્ય નહિ, પણ દેહને એને ચરણે છાવર કરાવી દે એવું દિવ્ય તેજ ત્યાં વિરાજતું હતું. સદા સુંદર સ્ત્રીદેહ ચીતરવામાં જેણે પિતાની નિપુણતા દાખવી હતી, આજ એ જ ચિતારાને એક સ્ત્રીદેહે સમાધિસ્થ બનાવી નાખે. એક ક્ષણ એ પવિત્ર તેજોમય દેહ નીરખીને એણે નેત્ર મીંચી લીધાં; પણ જાણે અંદરના – અંતરના ફલક પર એ દિવ્ય
