________________
14 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧
[૩]
નર અને પવિત્રતા, આકાશ અને નિર્મળતા, હવા અને શીતલતા, આજે એક સાથે આવી વસ્યાં હતાં. સરયુના પવિત્ર તીર પર, વસંતની એક નિર્મળ રાત્રિ તારાઓથી ભરેલી પ્રકાશી રહી હતી. મંદ શીલત મલયાનિલ આમ્રવૃક્ષમાંથી વેણુ બજાવતે વહેતે હતે. પૃથ્વી આજ માની ગેદ જેવી મીઠી લાગતી હતી. વિકરાળ વનેચરે આજ સ્વજન જેવાં ભાસતાં હતાં!
કોઈ દિવસ નહિ ને આજે આ ભયભર્યા સરયુ તીરેમાં એકાએક ફેરફાર કાં? રાજકુમાર મલ્લનું રંગભવન નિર્માણ કરી રહેલ ચિતાર વસંતસેન આજ વગર કારણે આહૂલાદ અનુભવી રહ્યો હતો. આ હતે રંગભવન માટે એકાદ સુંદર દશ્ય સંગ્રહી લેવા, પણ એ બધું ભૂલીને વનશ્રીની અજબ મસ્તી માણી રહ્યો. એને તમામ કામકાજ મૂકી દેવા જેવું લાગ્યું. તમામ રંગ સરિતાજળમાં વિસર્જન કરવા જેવા લાગ્યા. આવી પવિત્ર પળ – કયારેક જ આવતે આવે વખત – શાંતિથી ગુજારવા જે, રાત માણવા જેવી, ને હવા આસ્વાદવા જેવી લાગી રહી. જે એમ ન હોત તે ત્યાં પેલું નાગબાળ અને નકુલબાળ શા માટે હેતથી એક સાથે ખેલી રહ્યાં હોત!
ચિતાર વસંતસેન સૃષ્ટિના આ મેહિની રૂપને નીરખી રહ્યો. નકામા હતા એના હાથ અને નિરર્થક હતા એના
