________________
કારણ કે તનેય પિતાજી આવું જ કંઈક શીખવે છે.”
“અરે એ વાતોડિયાં જીવો ! ચાલો, પૃથ્વીનાથની સવારી હવે થોડા વખતમાં આવી પહોંચશે.” ઉત્સવરસિયાનું એક વૃંદ હોંકારા કરતું ત્યાંથી પસાર થયું.
ધીરે ધીરે સહુ વનપ્રદેશ તરફ ચાલ્યા ગયા. કોઈ લતાકુંજોમાં, કોઈ ઝરણાને કાંઠે, કોઈ પર્વતના શિંગ પર, તો કોઈ સુંદર હરિયાળી પર મનની મોજ માણી રહ્યાં, સરખેસરખાં સ્ત્રી-પુરુષોની જોડી યોજાઈ ગઈ હતી. દિલ ને દેહનાં ભાન ભૂલીને રસિયાઓ રસ માણતાં હતાં.
મધ્યાહ સુધી સહુ હસ્યાં-રમ્યાં, કંદુકે રમ્યાં, ને આંખતાળીએ રમ્યા; પક્ષીની જેમ ટહુકા પાડતાં ઝાડ પર ચઢ્યાં ને ઊતર્યા; વાનરોની જેમ એક ગિરિખીણથી બીજી ગિરિખીણ સુધી કૂદ્યાં. સ્ત્રીએ પુરુષોને વનપિંછ, શંખ ને પરવાળાંથી શોભાવ્યાં, પુરુષો એ સ્ત્રીઓને ચંદનથી, કસ્તુરીથી લેપી ને ફૂલોથી શણગારી.
પૃથ્વીનાથનો હાથી વનસ્થલીમાં આવી ગયો હતો, ને ધીરુ ધીરું મલકતા પૃથ્વીનાથ બધે ફરી રહ્યા હતા. પુંડરીક એમની આંગળીએ હતો, ને વૃષભશ્રી પાછળ પાછળ ચાલતી હતી. દેવી સુમંગલાને તો કેટલીક સ્ત્રીઓ પોતાની સાથે ખેંચી ગઈ હતી. નાનાં બાળકો દોડીને પૃથ્વીનાથને વીંટળાઈ વળતાં. જુવાન ને જુવતીઓ કમળની રજથી, કસ્તૂરીના છંટકાવથી ને પુષ્પોના ગજરાથી એમનું સ્વાગત કરતાં. હરણાં, ધેનુ, મયૂર ને શુક પૃથ્વીનાથને ભાળી એમની સમીપ આવી નર્તન કરતાં.
આખી પૃથ્વી જાણે રળિયામણી બની ગઈ હતી.
વાણીવિચાર વિષયનો આપણે સૌથી પ્રથમ ઉલ્લેખ તે ઋગવેદમાંનું વાસૂક્ત. સ્ત્રીસ્વાતંત્ર્યના આપણા હિમાયતીઓ જાણીને આનંદ પામે કે વાણી સરખી માનવજીવનની એક અદ્ભુત શક્તિનો વિચાર કરનાર વ્યક્તિ કાંઈ આર્ય નહોતો, પણ એક આર્યા હતી. પછી જેનું પોતાનું નામ જ વા. પડ્યું. તે અભંગ ઋષિની બ્રહ્મવિદુષી દુહિતાએ પૂજ્ય ઋષિબાલાએ વા. શક્તિના દેવી સ્વરૂપ સાથે પ્રેરણાની પળોમાં છે નિરતિશય તન્મયતા અનુભવી, જે મંત્રદર્શન કર્યું, તે વિરલ સ્વાનુભૂતિના પરિણામે તેણે વાણીનો અતુલ ને ઐશ્વર્યવંત મહિમા સૂક્તમાં ગાયો. - વિજયરાય ક. વૈદ્ય)
વસંતોત્સવમાં વૈરાગ્ય ૨૪૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
