________________
“ચમેલીનાં ફૂલ ચૂંટતાં ભ્રમરે ડંખ દીધો.”
કમળની કુમાશ ને કમળની ગંધ જે ઓષ્ઠ પર હોય ત્યાં બિચારો. ભ્રમર તો શું–ભલભલા ભૂલા પડે.”
“મશ્કરી મૂકી દે, નહીં તો...” “નહીં તો...” ભરત આંખો કાઢી આગળ વધ્યો.
“એ આંખ અહીં નહીં બતાવવાની. ડરે એ બીજાં. માતા સુમંગલા પાસે જ જાઉં છું.”
અરે, પણ સાંભળતી જા. આજે બધાએ નક્કી કર્યું છે કે તારે અને મારે નૃત્ય કરવાનું, બાહુબલી વીણા વાશે.” ભરતે વગર નોતરે નોતરું આપી
દીધું.
સુંદરી અને ભરત હજી પોતાની વાત પૂરી કરી રહ્યાં નહોતાં ત્યાં સામેથી હાથમાં ભૂfપત્ર લઈને આવતી બ્રાહ્મી મળી. એ સ્ફટિક જેવા લાંબા નખોથી એના પર કાંઈ દોરી રહી હતી.
બ્રાહ્મી, કયા કામમાં વળી મગ્ન થઈ ગઈ ? આજ વસંતોત્સવ છે, એનો કંઈ ખ્યાલ છે, કે નહીં ?”
“બરાબર છે, પણ બે દિવસથી ભારે મૂંઝવણમાં છું. પિતાજી કહે છે, કે સંકેતચિહ્નો નક્કી કરો કે એ સંકેતચિહ્નો કરેલો ભૂfપત્ર ગમે ત્યાં મોકલીએ, પણ એનો જાણનાર તરત હાથમાં લેતાં જ આપણો સંદેશ જાણી લે. કેટલાક સંકેત તો તરત મળી ગયા. એનું તો મેં નિર્માણ પણ કર્યું, પણ કેટલાક નથી બેસતા. પિતાજી એમ માને છે, કે જો આનો નિર્ણય થાય તો *વાણીવિષયક જે મુશ્કેલી છે, તે તરત ટળી જાય, માનવોદ્ધારના કાર્યમાં બહુ વેગ મળે, આર્ય માત્ર એક ભાષામાં જ વાત કરે, ને એ ભાષા માટે એક જ સંકેતચિહ્ન વપરાય.”
અરે, પણ, આ તો તેં સાપોલિયાં બનાવ્યાં છે. આમાં તે શું સમજાય ?” ભરતે બ્રાહ્મીની મશ્કરી કરતાં કહ્યું.
મારી નિશાળનો પહેલો નિશાળિયો તને બનાવીશ.”
“ના, માફ કરજે. એ તારું ને પિતાજીનું કામ. આપણું કામ તો લડાઈનું, કાં સુંદરી ?”
“ભરત, તારા પેલા કામ કરતાં, મને બ્રાહ્મીનું આ કામ ગમે છે.” સુંદરીના શબ્દોમાં કટાક્ષ હતો. ૨૪૬ ભગવાન ઋષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
