________________
માતા નિજ બાળક ખાતર જીવન પણ ત્યાગી દેતી, જગખાતર જગમાતા મુનવર, આસક્તિ શું ન છોડ, ધન. ૩૭
cil
વ્યવહાર માર્ગ તો આદરવાનો જ, એમાં કંઈ ઝાઝો ફેરફાર નથી કરવાનો. પરંતુ મોટા ભાગે એ વ્યવહા૨ને કટ્ટરતાપૂર્વક પાળવાપૂર્વક જ એ નિશ્ચયને આત્મસાત કરવાનો છે.
અત્યાર સુધી વ્યાખ્યાનો, શિબિરો, શાસન પ્રભાવનાના જે કાર્યો કરતા હતા, એ ભલે ચાલુ રહે. પણ એમાં જે કતૃત્ત્વબુદ્ધિ હતી. “હું બધાને તારી દઉં, હું બધાને ધર્મ પમાડી દઉં.” એને બદલે માત્ર કર્તવ્યબુદ્ધિ જ રાખવાની. “દેવાધિદેવની આજ્ઞા છે. એટલે આ મારી પાત્રતા હોવાથી આ પ્રવૃત્તિઓ થાય છે. બાકી હું તો માત્ર સાક્ષી છું. ક્રિકેટમેચના એમ્પાયર જેવો છું કે જેને કોઈપણ ટીમ હારે કે જીતે એની નિસ્બત ન હોય. માત્ર સાચો નિર્ણય આપવો એજ એની એકમાત્ર ફરજ હોય.'
અત્યાર સુધી જે ઘોરતપ કરતા હતા, એ ચાલુ જ રાખવાનો. પણ એમાં “હું આટલી ઓળી કરું, ૧૦૦-૨૦૦ ઓળી મારા જીવનનું સુકૃત બની જાય.” એવા કર્તૃત્વના વિચારો ત્યાગી “ઓળી ૧૦૦-૨૦૦ કે ૩૦૦ થાય કે ન ય થાય, એના કરતા વધારે મહત્ત્વની મારી આહાર સંજ્ઞા છે. મારે મારી આહારસંજ્ઞાના ઘટાડાને જ સતત જોવાનો છે. ઓળીની સંખ્યાને નહિ. રે ! સળંગ ૧૦૦મી ઓળી ચાલતી હોય અને ૧૦૦મી ઓળીના ૧૦૦ ૨ આંબિલ થઈ ગયા હોય અનેઉપવાસના દિવસે જ ગુરુ કહે કે ‘આજે નવકારશી કર.’ તોય સામે લેશપણ પ્રતીકાર નહિ કરું. ભલે મારા લલાટે લખાતું ‘સળંગ ૧૦૦ ઓળીના તપસ્વી’ વિશેષણ ભુંસાઈ જતું. ભલે મારી ૧૦૦મી ઓળી એકજ દિવસ માટે તુટી જતી. રે ! એમાં મારા આત્માને લેશ પણ નુકશાન છે જ ક્યાં ? આવી પરિસ્થિતિમાં મારુ મન સદાય હસતું જ રહેશે.
દુ:ખ તો ત્યારે થશે કે જ્યારે મારામાં આહાર પ્રત્યે રાગભાવ જાગશે, માથું તો ત્યારે કુટીશ જ્યારે હું આસકિતથી ભોજન કરીશ.
મારે મન ઓળીની સંખ્યા, તપસ્વી તરીકેનું વિશેષણ સાવ સાવ તુચ્છ છે. મારે મન તો મારી અનાસક્તિ એજ મારો પ્રાણપ્રશ્ન છે.”
અત્યાર સુધી રોજ કલાકોનો સ્વાધ્યાય કરતા હતા, એ ભલે ચાલુ રહે. પણ “મેં વી ગોખેલી ૫૦૦૦ ગાથા તો અકબંધ રહેવી જ જોઈએ. એ કાચી થાય તો મને આર્તધ્યાન થાય. રોજ ૧૦ કલાકનો સ્વાધ્યાય તો થવો જ જોઈએ, ઓછો થાય તો મને ચેન ન પડે. અમુક ગ્રંથો ભણાવનાર ન મળે તો મને ખૂબ દુઃખ થાય.” આવી બધી પરિણતિ ત્યાગી “૫૦૦૦ ગાથા યાદ રાખીશ, પણ એ એટલા માટે કે ભણેલું ભુલી ન જવું એ શાસ્ત્રાજ્ઞા છે. નહિ કે સંખ્યાના લોભથી. તથા રોજ કેટલા કલાક સ્વાધ્યાય થયો એ મહત્ત્વનું નથી. મહત્ત્વનું એ છે કે રોજ કેટલો સમય શુભવિચારોમાં, રાગદ્વેષની મંદતામાં પસાર થયો. વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૨૫૩) વીર વીર વીર વીર વીર
